Станува збор за средства собрани од приходите од предновогодишната, традиционална поетска собиранка "Вечер со Матија".
"Да, дониравме за сирачињата од војната, за народната кујна, за... да не набројувам веќе.
Ви изгледа како више ништо да нема, дека сè е пустина. Но кога нешто малку ќе мрдне, како и пустината откако ќе ја навлажни дожд, ќе покаже дека е живо. Зборувам за сограѓаните, за луѓето... Привид е дека не постојат, а уште поголема заблуда е дека изумрела потребата за култура. Кога во тоа таму ќе фрлиш и една искра - блесокот на човечките очи ќе ја однесе темнината," објаснува Беќковиќ.
Тој изјавува дека културата и во посреќните земји е резервирана само за мал круг на луѓе.
"Нам тоа ни е малку, би сакале повеќе, а уште поголемо чудо е што воопшто постои каква било дилема околу тоа. Чудно е што воопшто уште претаме," порачува Беќковиќ.
Во однос на состојбата во општеството, тој објаснува:
"Влеговме во еден вид духовна сеанса. Во погрешен момент. Работиме на себе и медитираме - додека куќата ни гори. Само да сме задоволни од себе, па ќе бидеме помирени со сè и сешто. Да направиш другите да мислат дека си среќен - тоа е единствен важечки морал. Србија прави јога на работ на провалијата.
Задоцнивме во процесот на отуѓување. Не го ускладивме нивото на отуѓеност со трендовите. Имаме Ајфон, а немаме за забар. Зошто и ние да не бидеме на искушенијата на кои се сите."
