Во Букбокс, а и во off.net, често пристигнуваат текстови на читатели кои од нас бараат мислење за тоа што го напишале, дали „вреди" да се пишува, како „треба" тоа да се прави.

Teo Масеро, џез саксофонист, композитор и продуцент, најпознат по неговата соработка со Мајлс Дејвис, во текот на кариерата сигурно често „го јадел" заради постапките на музичарите со кои работел. Затоа си решил сè да си води на писмено.

Во јуни 1956., човекот кој постхумно го нарекоа „најголем американски архитект на сите времиња", добил необично писмо од 12-годишно момче, со молба тој својата експертиза да ја вложи во проектирање на куќа за неговиот најдобар пријател, Еди.

Што треба да направиш ако не си Опра, Џеј Лено или Лери Кинг, а сакаш во емисија да имаш ѕвезда како Хенкс? Ќе си дознаеш на што се пали, и на најсуптилен начин ќе му го понудиш она што тој не може да го одбие. Во случајов сето ова не можело да биде изведено подобро.

Во март 1966., по завршувањето на нивната Австралиска тура, неколку членови на Ролинг Стоунс отишле на одмор на Фиџи. Таму добиле едно писмо.

Во 1961, Гручо Маркс и Вуди Ален „оствариле средба", со тоа започнувајќи пријателство кое траело следните 16 години.

Кој треба да го има последниот збор кога е во прашање статија посветена на некоја книга? Очигледно оној на човекот кој ја напишал не е доволен. Според Википедија, потребен е и втор извор.

Пред некое време една читателка во писмо на сосема друга тема патемно спомна дека постои роман од жанрот фантазија во кој од нигде никаде се спомнува Скопје. Бидејќи љубопитноста до сега не нè убила, решивме да го истражиме случајот.

Во 1957, кога имал 18 години, идниот милијардер и основач на Си-ен-ен, Тед Тарнер, му кажал на татко му - билборд магнат - дека сака да студира класични јазици на Универзитетот Браун. Татково, во очај, му го испратил следново писмо.

Книгата на Патрик Венсинк „Расипан клавир за претседател" има необично позната насловна. Толку позната, што компанијата која го произведува познатото виски му испратило предупредувачко писмо на неговиот издавач.

Кога бил издаден во 1979., „Животот на Брајан" на Монти Пајтон бил веднаш забранет во голем број земји, заради наводното богохулие. Следеле гневни протести од згрозени поединци, кои најчесто го немале ни видено филмот.

Aко не сте го гледале „Бразил" на Гилијам („Страв и омраза во ЛА", „Имагинариумот на д-р Парнасус") веројатно е време тоа да го направите. Мешавина на научна фантастика и сатира, тоа е приказна за еден тоталитарен свет, сличен на оној во Орвеловата 1984-та, но со многу црн хумор.

На 6. јуни 2006 Том Вејтс му напишал писмо на 15-годишниот Колин, од градот Палестајн, Илиноис. Секогаш ми доаѓа фино кога ќе видам писмо пишувано на рака, а не е од предминатиот век. Денес момчето има 21, и се надевам ги послушал добрите совети на чичко Том.

Во 1993., неколку месеци пред објавувањето на славниот албум „Грејс“, Џеф Бакли изглегол на сцена во некој клуб во Њујорк, и инспириран од неговата средба со Дилан претходната вечер, почнал да го имитира.

Текстот го преобјавуваме од две причини...

Во април 1962. Кит Ричардс, кој тогаш имал 18 години, го напишал следново писмо до тетка му Пети, во кое ја опишува средбата со Мик Џегер, кого го немал видено од дете - средба која како што ќе се покаже ќе му го промени животот.

Деновиве почнаа да се појавуваат „компромитирачки" информации за Хемингвеј, главно во форма на до сега непознати преписки помеѓу него и негови блиски пријатели, кои го прикажуваат во сосема спротивна светлина од онаа на мачо писателот - алкохоличар, со камено срце.

Во полусатиричната рубрика на booksa.hr, „Ординацијата на др. Остојиќ", ученичка во V-б бара спас од еден специфичен вид малтретирање. Ова е проблемот, заедно со медицинскиот совет, кого целосно го подржуваме.

Во продолжение на нашиот „проект", а почитувајќи ги реакциите заради родовата пристрасност на неговиот наслов, „Писмо од вашиот омилен писател", овој пат ви нудиме обраќање од една - писателка.

Се сеќавате на статијата која ја објавивме, за списание кое за 5 долари месечно им испраќа писмо од застапените автори на своите читатели? Тогаш ве прашавме кој од македонските автори би сакале да ви пише. Во бројните пораки кои ги добивме, едно име постојано се повторуваше..

Во 1938., неколку месеци по првото објавување на „Хобит", Толкин и неговиот британски издавач, Стенли Анвин, почнале преговори со издавачка куќа од Берлин, која сакала да го преведе романот за германскиот пазар. Сè било во најдобар ред, додека Толкин не добил писмо од Германциве, во кое од него се барало да го докаже неговото ариевско потекло.