Скоро и да нема фудбалска фотографија од Италија која е запаметена повеќе од оваа: сликната на 12 април 2005 година со двајца играчи на неа: Руи Коста и Марко Матераци кои гледаат во густиот дим од пиротехника на „Сан Сиро“.

Најлудото финале во историјата на Лига на шампиони и 15 години подоцна уште ги боли играчите и навивачите на италијанскиот трофеен гигант.

Мароканецот Адел Тарабт е еден од оние фудбалери кои може да не ги видите цел натпревар и после со еден потег да фрлат сенка и на резултатот и на головите и на шансите. Смени еден куп клубови, играше во Ленс, Тотенхем, Квинс Парк Ренџерс, Фулам, Милан, Џенова и на крај се скраси во Бенфика која му ја спаси кариерата.

Ливерпул не им е единствена ноќна мора кога мислеа дека фудбалот трае едно полувреме. Лоши спомени имаат и од еден шпански колектив без ѕвезди, кој со голема желба и упорност се избори за сензационален кам бек, еден од најјаките во ЛШ.

Сезоната која до пред само неколку недели важеше за најинтересна во Серија А во последните неколку години, полека стивна во сенка на сериозниот замав кој го прави коронавирусот. Фудбал час се игра, час не се игра, а гледалиштата сурово празни.

Одложувањето на натпреварите во Серија А поради вирусот кои прво требаше да се играат без публика, само ги усложни работите од повеќе аспекти. Едно е хаосот со распоредот, а друго што го јадат стапот навивачи кои доаѓаат од џенем.

Трофејниот италијански клуб никако не може да фати континуитет. Овојпат проблемот не е толку на теренот колку што е горе во управата. Бобан добива шут-карта затоа што крена глас, Малдини ќе си оди со него по сè изгледа.

Од каде да почнеме? Јуве повеќе не се бори сам за титула, туку гризат не една, две екипи. Интер пазари без престан звучни имиња. Милан го врати Ибра. Роналдо е машина за голови и магнет за публика. Плус Пандев уште е во форма, а Елмас е се подобар. Штета за Иле.

Годинава во Серија А не само што се игра топ фудбал, туку и стадионите се полни како ретко кога во последните неколку сезони. Тифозите прават прекрасни изданија на трибините.

Навивачите на Милан се задоволни од преодниот трансфер рок. Клубот заработи од продажбите и позајмиците на Пјонтек, Родригез и Сусо, а екипата ја засили едно интересно дете кое ненамерно откри една глупост на тренерот Пиоли.

Јазикот го зборувало едно племе во далечните карпести предели во Јужна Америка, а денес се останати уште пар луѓе кои знаат барем нешто од овој необичен јазик.

Кога Рафаел се родил, Златан ја почнувал кариерата во Малме, а кога Рафаел пак ја почнувал кариерата, Златан играл за Манчестер Јунајтед со 18 годишен славен и трофеен фудбалски багаж.

Серијата на Росонерите откако дојде Ибра продолжува со петта победа во низа (3 во првенство и 2 во Куп). Но овој пат на навивачите им ги искинаа и онака кревките нерви. До 90-та минута имаа елиминација, но на крај се пласираа во полуфинале.

Брајант беше навивач на Милан, носеше нивен дрес, а тоа им го кажа и кога ги посети во Миланело и тоа на италијански. Погледнете ја оваа атмосфера пред четвртфиналниот дуел од Купот на Италија меѓу Милан и Торино. Морници.

Брајант беше голем, баш голем навивач на Милан, посебно затоа што раскажуваше дека најубавите спомени од детството ги носи од Италија, каде татко му Џое играше кошарка.

Не дека он сам ги препороди, ама друго е кога ќе добиеш таков играч со авторитет во сред криза. За кусо време резултатите се поинакви, а табелата драстично подобра со реални шанси дури и за Лига на шампиони.

Синоќа се навршија 35 години од дебито на еден од најголемите фудбалери на сите времиња, капитен на Милан и денес раководител на овој клуб за кого играше татко му, а денес игра и син му.

Росонерите пркнаа малку и успеаа да ја прекина лошата резултатска низа, но имаат уште многу работа, особено во одбраната која им е кревка. Џиџо ги спаси од чист пораз со опасни интервенции откако ја оплеска.

Еден од најбогатите луѓе на светот и најбогатиот Европеец, Бернар Арно е близу до купување на мнозинството акции во Милан. Овие гласини за потенцијална зделка одамна се плетат, но во последните недели се позасилени.

Се врати во Милан. Не му требаше долго време за да покаже зошто е дојден. На првиот меч против Сампдорија влезе од клупата за резерви и одигра 35 минути, а на вториот меч даде гол, намести еден и одигра одлично.

Што мисли да прави и да каде ќе стигне со Евертон ќе покаже времето. Но кого и да тренира, од секогаш како тренерско име ќе потсеќа на Милан, клубот кој се мачи да се крене, а со него беше на најголеми височини.

Двојно поблиску се до зоната на испаѓање, отколку до четвртата позиција која носи во Лига на шампиони, а на 17 натпревари имаат постигнато 16 гола. Ваков Милан не паметиме откако гледаме фудбал.

На Меси и на Кристијано им се поклонуваме, а вистинскиот Роналдо уживаме да го гледаме. Бразилецот во Италија играше за Интер и за Милан. За првите постигна 49 гола на 68 меча а за вторите 9 на 20. Неговите потези ќе останат засекогаш.

На последните 6 меча одиграа реми со Лече и едвај го тепаа СПАЛ. По 13 минати кола од вкупно 39 можни бодови освоија 14 и се на 12-та позиција со мизерни 12 постигнати гола. Полош Милан немало во последни 30 години. И згора на сè на еден час пред мечот со Наполи го прават ова: