Откако во рок од неколку дена петицијата за втор референдум собра над 3 милиони потписи, британските парламентарни власти почнаа со нејзина анализа. Излезе дека голем број не-Британци некако успеале да ја потпишат.

Лидерите на брегзит немаа друг план освен искористување на популистичките стравови и напаѓање на експертите што ги обезвреднуваа нивните позиции, пишува Ник Коен за Гардијан.

На само неколку дена по референдумот за напуштање на Унијата излегоа првите нус-појави од инсистирањето на Британците за отцепување од ЕУ. Асошиејтед прес сумираше неколку проблеми кои се појавија само на територијата на поранешна и сегашна ЕУ.

На неколку часа по прогласувањето на брегзит, Најџел Фараж пред ТВ камерите призна дека трошоците и бенефитот од напуштањето на ЕУ што упорно ги повторуваше за време кампањата, биле прилично произволни. Според експертите, проблемот е што ова е само "врв од сантата."

Британските печатени медиуми во веројатно најлош можен момент за ЕУ ја демонстрираа својата релевантност меѓу гласачите, доволно поттурнувајќи го јавното мислење за резултатите од референдумот да бидат напуштање на Унијата.

Екипа на Бибиси ги минува последниве неколку денови во Барнли, каде две-третини од гласовите отидоа во корист на брегзит, за да види што ги мотивира тамошните гласачи и како размислуваат околу референдумот.

Целиот британски гламур исчезна. Вестминстер премногу играше на лажната анти-ЕУ карта. А со резултатот од ЕУ референдумот сега е кристално јасно: се претерало со играта.

Со 52 наспроти 48 проценти од гласовите британскиот народ на референдумот избра напуштање на Европската Унија, резултат кој Гардијан го опишува како најголем пораз на естаблишментот во изминатите децении. По поразот на референдумот, во утринското обраќање британскиот премиер поднесе оставка.

Неколку европски писатели им пишуваат отворено писмо на жителите на Островот, споделувајќи ги своите размислувања за тоа дали вреди да се остане или да се излезе од ЕУ. Во основа она што им го велат е - не си одете!

Во 2002-ра бев на постдипломски кога првите евро банкноти и монети беа пуштени во оптек. Моите колеги и јас бевме во неверување дека ова стварно се случува. Беше очигледно дека овие 12 држави ја немаа формирано оптималната зона за заедничка валута, на која и недостасуваа институции неопходни за таа да профункционира.

Наместо сериозно да ги разгледаат опасностите од Брегзит, многумина во ЕУ се однесуваат како членови на богато семејство кое е на добар пат да изгуби некој богат роднина, ментално делејќи го нивното наследство пред тестаментот воопшто да биде прочитан, пишува Фабрцио Коричели, професорот по економија на Париската школа за економија.

Почнува со "Британија, родното место на Битлси, а сепак Ринго Стар на светот," па натаму станува само посериозно како за сегашните последици пред Брегзит (минатата недела беше убиена пратеничка, која според нејзиниот убиец била предавник затоа што се залагала против излегување од ЕУ), така и за земјата вон ЕУ, која и како аутсјадер пак ќе мора да се води голем број правила од Брисел.

Бидејќи ако им се верува на анкетите пост-ЕУ Британија станува се поверојатна, Гардијан ги спрема своите читатели за земја "без полски водоинсталатери, без патување до Кале по алкохол и без потреба да учат странски јазик".

Може ли Обединетото кралство некогаш да се помири дека е дел од Европа? Ако неодамнешните насловни во весниците околу референдумот од 23-ти јуни за членството во Европската Унија се каква било водилка, тогаш одговорот е одлучно "не".

Во 1995, почнав да пишувам роман со наслов Крајот на Европа. Требаше да биде сатира, сместена во блиската иднина, околу тајниот британски план за повлекување од ЕУ (и еврозоната - еден од моите ликови беше финансиер налик Џорџ Сорос кој успева да ја внесе фунтата во единствената валута). Климаксот беше сцената со церемонијалното затворање на тунелот под Ла Манш, со што Британија се изолираше од континентот.

Ретко добро инсајдерско пердашење на Британија, нејзината умисленост дека уште е голема сила или дека некого плаши со излегувањето од Унијата.

Исто како и кај генералната популација, и познатите Англичани се поделени околу останувањето или напуштањето на ЕУ, прашање кое ќе се решава на референдум во јуни. Само, за разлика од кај нас, таму нема драматични раскинувања другарства по Фејсбуци и вадење валкан веш од времето кога биле "искрени" пријатели и колеги.

Ако некогаш ЕУ фати да собира аргументи за раскинување со Британија, слободно може да почне со ужасување од видеово.

Прашањето е инспирирано од референдумот во Британија, ама дискусијата не е само за Британија туку е за целата ЕУ. Разликата е што додека во остатокот од ЕУ ова е прашање што сите радо го избегнуваат, во Британија министерот од истата партија што ја внесе земјата во Унијата сега повикува на нејзино напуштање.

ЕУ има еден убав план за сериозно намалување на штетните гасови во атмосферата со што планетава ќе се ослободи од тони и тони јаглерод диоксид. Но, планот е моментално бутнат во фиока само за Унијата да не си наштети на британскиот референдум. Планетата нека почека.

Минатиот мај Камерон ги доби изборите врз основа на ветувањето дека повторно ќе ги преговара условите под кои Британија е членка на ЕУ и ќе им даде шанса на гласачите пак да одлучуваат околу членството. Првото се случи минатиот викенд, второто ќе се случи на 23-ти јуни.