На прво зуење звучи како книгава навистина да ја заслужува наградата за неинвентивност и неупотребливост. Но ако човек малку се задлабочи, мувиве можеби треба да ја добијат вистинската Нобелова.
Додека нашите деца се подготвуваат за преживување во понекогаш суровите услови на школскиот двор со „Итар Пејо“ и „Малиот принц“, Јапонците имаат попрактично решение. Сун Цу за почетници.
Не дека славниот сликар немал психички проблеми, но тие не само што не биле извор на креација, туку му ја оневозможувале работата на подолги периоди. Нова изложба во неговиот музеј во Амстердам се обидува да прикаже една пореална слика наспроти онаа романтичната, според која за уметноста е к'смет да си луд.
Француски филм, кој почнува како комедија а завршува како драма, чиј наслов посоодветен за наш контекст би бил „Проблемот со името". Затоа што, токму за тоа и се работи.
Неколкуте зборови на почетокот на книгата „за тој и тој/таа и таа/тие и тие.." откриваат многу за оној кој ја напишал и неговите семејни, љубовни и социјални врски. Посветите можат да бидат трогателни, забавни, но и мистериозни, и да кријат некаква тајна порака.
Го гледавте „Обложување на столетието" (осврт тука) и бевте малку ко потресени? Ајде сега како изгледа тоа исто капиталистичко срање на базично ниво, кога сведочите, макар и со посредство на филмска камера, одземање на нечии домови.
Викендов беа доделени наградите на фестивалот Санденс. Онаа на публиката и на жирито ја доби „Раѓање на нацијата", којшто зборува за побуна на еден афро-американски роб во 1831.
Ко за почеток два совета:1. Ако сте родител (посебно мајка) обавезно гледајте го филмов.2. Ако сте родител (посебно мајка) никако не го гледајте филмов** или барем спремете марамчиња
„Најцврсто затворените врати се оние кои се ширум отворени", вели еден прастар запис од Тибет. Постои говор кој некој ќе го открие утре, а можеби и никој нема да се обиде да го пронајде.
Koга се во прашање стриповите, главно ги фаворизираме нам омилените Калвин и Хобс и xkcd. Но еден неправедно сме го прескокнале - Дилберт и неговите канцелариски авантури. Интервју со неговиот автор, по повод излегувањето на неговата нова книга.
Koга се работи за американската литература на дваесетиот век, постојано како да се вртат едни и исти имиња, за кои веќе знаеме и најситни детали од приватниот живот. На таа сметка, други пак се неправедно запоставени и речиси непознати во нашата средина.
На денот кога во нашиот градски парк ќе се одвива „Види музика, слушни слика, добиј книга" и во Белград ќе почне интересна акција за промовирање на читањето на јавни места.
Кога имал 12 години малиот Бернардо се гледал во огледало и се замислувал како Џон Вејн. Сега има 73, врзан е за количка, но сè уште го има стариот шарм.
Успехот на електронските картички од типот на Wrongcards, кои содржат саркастични а понекогаш и навредливи пораки до оној кому му се упатени, може да се објасни со малиот злобник во секој од нас. Но ова е поинакво - молиш некого да те хејта. Ама со посебно изработена разгледница само за тебе.
Замислете дека сте поканети на некаква мистериозна забава. Добивате знак на распознавање, рачен часовник, а на одредено место ве чека човек кој ќе ве однесе на едно чудно, „забрането" место - цистерна за вода.
Почна вака: во јули објавивме статија за фото-серија под наслов „Фиктивни оброци", во која се визуелизира храната во неколку славни светски романи, како Оливер Твист или Алиса во земјата на чудата.