Сите повеќепартиски избори, барем на хартија и на плакати, беа „историски“ (какви ли се неисториските?), „судбоносни“ и „пресвртни“, но (евентуалниот) писател меѓу два избори, штом навлезе во материјалот, ќе биде поразен од сознанието дека ништ не беше историско, ништо судбоносно, ништо револуционерно на ниту еден од тие избори.

Ние културолошки сме ништо, ние ништо не значиме. Секоја друга земја има своја уметност, своја музика, своја драма, свои фолк танци и фолклор и сето тоа нешто значи за нив и затоа се горди на тоа. Земја која не прави нешто за да ја одржи својата култура, каква и да е таа, која не инвестира во неа и не е горда на тоа, можеби и не треба да постои.

Човекот го има запознато Миломир Мариќ, се викал Бошко Чолиќ и цела војна го има чувано Јосип Броз Тито, дури и носено на грб преку Неретва и Сутјеска. За време на Информбирото му се вади  муабет дека по налог на Русите требало да го убие Тито па завршува на Голи оток. Долго по одлежувањето на казната, му заѕвонува телефон. Тито. 

Турски хирург на Инстаграм извади дел од успешните пластични операции што тврди дека ги направил, посебно во делот на смалување на носовите на своите сограѓани и пациенти. Или ова е вистина и на докторов треба да му се даде некаков сертификат за магионичар, или само  „потоа“ сликите се филтри и монтажа.

Светот во кој нема да те обвинат ако си го заклал соседот, ама затоа цело село ќе те исмева ако не си се оженил до триесеттата година, ќе ви се стори морничав и чуден. Повеќето од вас сигурно ќе помислат дека тоа му припаѓа на некое далечно, заборавено време. Но размислете повнимателно. Можеби немаме многу мрднато од тогаш.

Џони МекКенти е трампов лојалист, му беше личен асистент и му го водеше персоналот додека овој беше претседател. Викаат дека таму бил гад и страв и трепет, чистејќи ја Белата куќа од сите кои не му се гледале идеолошки посветени на Мake America Great Again каузата. Не нè занима. Сега е многу полабав, оди по ресторанчиња, јаде и поставува негодни прашања. Некои од вас добро ќе ви се најдат во кавга.

Можеш да пееш блуз ако си слеп, не можеш ако си бил слеп па си прогледал. Можеш да си блуз кога се возиш во Кадилак, не и во Волво и БМВ. Блуз си ако си упукал човек во Мемфис, не и ако тој човек преживеал. Ако се викаш Амбер или Хедер, не може да си блуз, без разлика колку луѓе имаш упукано во Мемфис. Може блузерски да умреш во мотел, не и на тениски меч или на липосукција.

Голема, голема будала. Можеме да замислиме како би завршила сцената кога Оливер Рид би ги седнал во својот омилен паб (онаму каде што уште го пуштаат да влезе) оној дечко кој го глумеше Хари Потер, некој од оние кои го глумеа Спајдермен или кој било од денешниот шпил машки актерски ѕвезди. Се шалиме, не можеме да замислиме.

Не е така одамна како што би помислиле. Во текст од август 2007 Тајмс забележува дека периодот станало се помодерно да се зборува за расна и етничка разновидност, но како контра-аргумент на таквото помодарство нуди студија на политикологот од Харвард, Роберт Путам, во која учествуваат 30.000 луѓе низ САД.

Најголемиот сериски убиец на пошироките овдешни простори, нема испукано ниту еден куршум иако едно време го носи презимето Ди Пиштоња. По некои статистики потепува и до 150 луѓе, главно млади и здрави мажи а се работи за - баба. Баба Анујка, моминско презиме Драшкин. 

Обрад Милиќевиќ, родум од селото Звјерине во Херцеговина, каде што не успева ништо друго освен Херцеговци, решил да се пријави за жандар во Билеќа во 1922 година. Ги минал сите испити. Бил здрав како дрен, паметен, чесен и храбар, гаѓал прецизно, трчал побрзо од другите, бил вешт со сабја и бајонет, најдалеку фрлал камен од рамо, не пушел и не пиел а бил од добра фамилија.

Кога ќе се спомне Касиус Клеј, автоматски се помислува на Мохамед Али, најголемиот боксер на сите времиња кој за кратко се имаше преименувано во Касиус Икс за подоцна да конвертира во ислам и да го земе името по кое го памтиме. Меѓутоа, неговото родно име доаѓа од еден друг Касиус Клеј, аболиционист, исто така без страв и многу пис на јазик.

Иако Викиликс почнува да објавува содржини некаде од 2006, пакетот што го објави во 2010 беше клучен за започнување на судската потера по Асанж од која и ден денес се обидува да куртули.

Во 1973 година, Универзитетот на Калифорнија Беркли бил на раб да биде тужен за родова пристрасност. Примиле 44% од машките кандидати, но само 35% од жените. Универзитетот најмил статистичар да ги прегледа податоците за прием и овој навистина утврдил пристрасност. Ама, обратно.

Во духот на старите српски раскажувачки махери како Душан Ковачевиќ, Перо Луковиќ, Драган Тодоровиќ и Љубомир Живков од белградско Време... некој твитерџија има раскажано урнебесна приказна за тоа како постара тетка во болница требало да му ги бричи јајцата за да му се прави катетеризација. додека овој молел Бога да не се вратат студентките кои биле таму на пракса. Пи-шу-ри-ја.

„Франција стана првата држава во светот која со устав го заштити правото на абортус!“ Вака деновиве консензуално гласат насловите во западниот печат за веста дека францускиот парламент со огромно мнозинство го внесе правото на абортус во својот устав. Браво за Французите, Билобил за сите оние кои заборавија дека некогаш постоеше Југославија.

Јулиан Ропке е германски новинар кој од почетокот на руската инвазија е со про-украински позици. Ерик Принс е поранешен припадник на Фоките, а сега прв човек на платеничката компанија Блеквотер. И двајцата се без оптимистички зборови за Украина.

Иако со години очекуваат да пукне, меурот со скопски недвижнини и натаму се дува и веќе е дојдено до две, двеипол илјади евра за квадрат, иако десетици илјади станови во градот зујат празни. На сите им е јасно дека ќе биде така сè додека општата перцепција е дека не постои посигурен начин да се конзервира вредноста на заработените (или украдените) пари. Купи стан, пиши го внук или стрина и нека дреме, не пие вода.

Од смешни до одвратни ни се оние што се прават будали во врска со инжинерингот кој се спроведува со Македонија па демек самоуверено се прашуваат „кој може нам да ни каже како се чувствуваме и дали се мислиме за Македонци?“ Како кој бе, абдали? Оние што ќе ги пишуваат учебниците, книгите, државно платените сценарија... Што ѝ е друго работа на пропагандата? Ела да ви кажеме еден пример. 

Ланецот супермаркети Лидл како дел од мерките против кражба во своите продавници во Германија почнува на производите да лепи аларм-налепници, и тоа не на сите туку по нивен избор на оние кои по нивна проценка е најверојатно да бидат украдени или пак се на некоја топ листа најкрадени.

Деновиве се појави слика од Такер Карлсон како седи во театар и гледа претстава околу која се вознемири комплетната американска медиумска фела. Причина за паниката е што театарот е Бољшој, сред Москва, а Такер веќе се товари за предавство затоа што како новинар можно е да разговара со Путин.

Откако доаѓа на власт во Ел Салвадор, Најиб Букеле почнува отворена војна против криминалците и бандите. Од тогаш стапката на убиства во земјата е падната на историски најниски нивоа, а има упасено и над 75.000 припадници или лица поврзани со криминални банди. САД никако не може да му го прости ова.

Земјоделците од Саксонија кои ја блокираа цела држава откако државата реши да им скрати субвенции и да им укине поволности под изговор дека нема пари во буџетот, седнаа и и пресметаа на истата таа држава колку германски пари расфрла кај ќе стигне.

Иако работа ѝ е да ти одговори најдобро што знае и умее (освен ако не му е кажано поинаку), дијалогот со вештачката интелигенција сепак е нешто што треба да се учи, вежба и надградува, за да се извлечат најкорисни и најупотребливи одговори и информации од тоа чудо кое допрва ќе нè изненадува. Резиме од цаки и трикови околу поставувањето прашања и задачи (промптови) на ЧетГПТ, за да се разберете „ко луѓе.“