Луѓето уживаат да тврдат дека принцезите на Дизни се лош пример, па уживаат и да се фалат дека на нивните ќерки не им пуштаат такви бљувотини, а реалноста е дека нè има и такви што уживавме во Пепелашка како мали, па еве работиме нешто и не чекаме некакви принцови.
Да тврдиш дека Пепелашка е глупача што „имала среќа” да се омажи за принц „затоа што е убава,” е чист промашај на поентата, па дури и обвинување на жртва на малтретирање.
Зошто е проблем да се сфати дека Пепелашка успеа да се избори со непријатната семејна ситуација и со добрина, ентузијазам и креативност успеа да се спаси самата себе?
Дозволете да ви се објасни:
