• Преспанскиот договор меѓу Македонија и Грција, склучен наводно за побрза македонска интеграција во НАТО и ЕУ, иако не ги исполни целосно таквите декларирани намери, се претвори во практична алатка за деноминирање на македонскиот национален идентитет.
• Кога станува збор за примената на одредбите од Преспанскиот договор, на Македонија и на македонските политичари од Грција, меѓународните, а особено од ЕУ-факторите се бара хиперкоректна употреба на принудно додадената географска одредница „северна“. Но кога европските, т.е. меѓународните фактори ќе се најдат во ситуација да се придржуваат до одредбите од истиот договор што ѝ го наметнаа на Македонија, тогаш изговорот го бараат во граматиките на сопствените јазици.
• Најчесто тоа им е првото и најлесно објаснување кога ја употребуваат придавката „северномакедонски“ говорејќи за македонскиот идентитет, народ, култура, историја, традиција, за државните функционери, институции, локалитети, производи…
• Од денешна перспектива, а и во времето кога се готвеше Преспанскиот договор, звучеа залудно предупредувањата на лингвистите дека со политички договор не може да се менуваат граматичките стандарди ниту на македонскиот, ниту на другите јазици.

• Факинг Руси! Секоја година иста приказна. Запнале со таа резолуција за забрана за глорификација на нацизмот, како да нема други теми за резолуции.
• Ако Русите бараат забрана за глорификација на нацизмот, ние или ќе се правиме наудрени дека такво нешто постои или ќе го глорифицираме за нивни инает.
• Што ако се најде некој духовит мангуп во Кремљ, па да поднесе во ОН резолуција против глорификација на нацистички изблици во Преспанскиот договор, ќе гласа ли Нордистан против резолуцијата?

* види: Македонија нема ништо против глорифицирање на нацизмот