Вести › Набрзинка

Митко Билјаноски: Украинските шинели

9 февруари 2022

Разузнавачки офицери и генерали во Пентагон со недели наназад ја бомбардираат јавноста со детални описи како ќе се одвива инвазијата врз Украина. Бројат сѐ до последен шлем, пушка, тенк и ракета, ги постројуваат војниците по баталјони, внимателно го следат возниот ред на возовите што доаѓаат од Сибир, до каде стигнале полските болници и резервите со крв за ранетите.
А Владимир Владимирович, тивко и упорно повторува: Русија не планира инвазија врз Украина. Зошто, по ѓаволите, би планирала?
Во сите овие воени, пропагандни и дипломатски маневри малку кој мисли на Украина, соочена со две зла. Дури и да избегне војна, ќе остане бојно поле на кое Западот и Русија од своите ровови ќе се препукуваат со закани, провокации, кибернетски артилерии и што уште не.

14 мај 2025

Уште од почетокот, преговорите на Украина и Русија всушност беа преговори на Америка и Русија околу капитулацијата на Украина, оценува поранешниот хрватски амбасадор во Москва, Божо Ковачевиќ.
Според него, геополитички гледано, Украина е најмалку важна, земјата која изгуби речиси 100.000 луѓе, осум милиони се раселени а можеби ќе треба да се откаже од 20% од својата територија, од Крим и од членството во НАТО.
Хрватскиот дипломат смета дека Украина е жртва и на двете страни: на американската желба за глобална хегемонија и на руската, да го вратат статусот на велесила каков што го имаа во СССР.
Ковачевиќ смета дека Зеленски наивно верувал дека западните сојузници ќе го поддржуваат до крај а Запад очекувал украинската офанзива да биде успешна, што не се случи и сега за тоа се обвинува Зеленски.

14 мај 2025

Во македонската јавност, и седум години по потпишувањето на Преспанскиот договор, останаа многу неодговорени прашања како се случи фамозното „ол ин“, односно попуштање на македонските црвени линии за „ерга омнес“ со што се стигна до крајно асиметричен договор со кој практично се деградирани сите стандарди на меѓународното право.
Грчкиот преговарач, тогашниот министер за надворешни работи, Никос Коѕијас во својата книга открива прецизни детали од процесот, особено од последниот месец, кога комуникацијата била најинтензивна.
„Остана петтото име, кое грчката влада за време на Бакојани го бараше барем за меѓународна употреба, но не успеа да го добие ниту така. Го имав и како крајно име во главата. Првобитно непреведено и едносложно, во германските медиуми и денес се користи едносложно“, пишува Коѕијас.