- Ова нешто што се случи со Македонија во последните седум години никој не знае како да го нарече. Деспотизам? Мек државен удар? Хибриден режим? Политички абсурд? Се обидувам да најдам зборови за седумгодишното владеење на Заев и неговите „држалотворни“. И, само еден збор има моќ да го опише овој срамен период на нашата историја. Предавство.
- Со неморални средства не може да постигнеш морална цел, како што замислуваа Заев и Димитров.
- Време е да почнеме да размислуваме за наплата, зашто во контекст на овие политичари нема морален конфликт и дилема што казната ги создава кога треба да се оправда казнувањето на оние што згрешиле за да постапат правилно – зашто во нивниот случај постапиле срамно и неетички. Без ваква наплата нема да го прочистиме општеството од злото што му го нанесоа и ќе продолжиме да живееме во морално загадена Македонија од нивните политички акции. Во такво општество јас не сакам и не можам да живеам. А, вие?
- Ме прогонува еден пасус од „Приказната за слугинката“ од Маргарет Атвуд: „Тогаш го суспендираа Уставот. Рекоа дека ќе биде привремено. Немаше дури ни бунтови на улиците. Луѓето остануваа дома ноќе, гледајќи телевизија, барајќи некаков правец. Немаше дури ни непријател во кој би впериле прст.“
- Во срцето на оваа мисла лежи тишината: беспоговорното прифаќање на ерозијата на слободата, пасивност и зомбификација на општеството. Од денешна перспектива, разликата во голема мера е само технолошка. Повеќе не зјапаме во телевизиските екрани туку бесконечно скроламе на нашите телефони, скокајќи од една сензација до друга, од едно одвлекување на вниманието до друго. За разлика од фиктивната ситуација на Атвуд, денес имаме цело мени од непријатели од кое можеме да бираме: Русија, Кина, Венецуела, Иран или Хамас.
- Непосреден повод за овој текст е воведувањето на таканаречените „рестриктивни мерки“ (иновација поврзана со Каја Калас), заедно со многу рекламираниот „Штит на демократијата“ на Урсула фон дер Лајен. Само е повод бидејќи самиот феномен, тивкото, вонсудско казнување на поединци и групи, го имаме веќе некое време. Само што гледавме телевизија или скролавме исто толку пасивно како и сега.
- Едно време ги ругавме украинските власти кога направија таргет листа на поединци кои ги сметаше за проруски – сега ЕУ се поукраинчи, па наместо да влијае врз украинската клептократска власт, таа ја копира и надградува.
- Накратко, самите столбови на правдата се поткопани. Граѓаните се третираат како да се веќе виновни, лишени од своите права и немоќни пред арбитрарниот авторитет. Резултатот е кафкијанска реалност во која законот постои само како перформативна фасада, додека слободата, правичното судење и човечкото достоинство се суспендирани.
- Рускиот генерал Фанил Сарваров, началник на Дирекцијата за оперативна обука, изутринава бил убиен во бомбашки напад пред неговиот дом во Москва.
- Бомбата била поставена во неговиот автомобил и била активирана од далечина, неколку секунди откако возилото почнало да се движи на паркингот.
- Се спроведува истрага за сомневањата дека Сарваров бил жртва на атентат извршен од украинските разузнавачки служби.
- Пред една година во сличен напад беше убиен генералот Игор Кирилов, шеф на руските сили за нуклеарна, биолошка и хемиска заштита. Атентатот го извршил Узбекистанец врбуван од украински служби. Генералот Јарослав Москалик во април беше убиен со бомба во неговиот автомобил во предградие на Москва.
