Пролетта во Скопје е супер. Не морам да се стискам веќе внатре... шалој- капи- капути и слично, ниту да се мрзнам надвор за цигара. По стоти пат си ветив дека ќе престанам да пушам и успеав.

Јас ја сакам зимата во Скопје. Во зима има многу неработни денови, многу празници и најголемиот празник мојот роденден. Се уште се радувам на поклони и ич не ме мава депре што стареам. Животот е убав.

Парови и друштва со парови. Најхорор варијантата за Нова Година, бетер од тоа да немаш интернет за Нова Година или струја.
Ќе се собираат негде на мезе или најстрашно дома. Девојките ќе се дотеруваат како на прв дејт за во случај да заборавил дечко и колку е јака она. Ќе служи и ќе мести по масата за да, ете оваа атмосфера го потсети дека она е и домаќинка и плус атмосферџика што треба да ги појача нејзините шанси за свадба.

Денот на заложниците на лигавите статуси со слики од срциња -14-ти февруари. Последните години веќе се навикнавме на славење на Трифонтајн што веќе не е ни интересно. Освен ако немаш 14 години и си фатила прв дечко.

Многу сакам предновогодишни забави, собиранки, афтер уорк парти и останати грмотејциовој период.Последната недела пред Нова година е најдобро, тогаш се корпоративните забави по дискотеки и секој што знае некој може да упадне на гага журка и да се промафта во ВИП филм на спешл гест стар.

Oдма знаеш дека есента дошла на нашиот праг кога на Фејсбук ќе почнат да редат од фотосесијата на Кале или позади матично пошто орото пред влез е ту мејнстрим.

Крајот на летото е риалити кол периодот. Пак се враќаме на работа за озбилно, и на секојдневни обврски и состаноци кои некогаш знаат да бидат хилариус фани од фраероќа. Обично септември е месецот кога никој нема ништо да ви плати, пошто знаеш септември е. Добро, пошо мене ми е мај, еве не знам...

Ова лето во Скопје и не беше така неиздржливо жешко. Ете се отвори и Аква паркот каде луѓето пристигнуваа опремени како за еднодневен излет на Тиквешко езеро со сендвичи и храна.

Кога изминува летото секогаш ми текнува дека ќе ги затворат терасите и ќе се пикаме внатре па „чекај да облечам капут“ за цигара...Дружењето на терасите е сосема друго. А и летни кафулиња има повеќе.

Конечно одмор, да излеземе од градот малку и да одиме на места каде што има забава и после 1 часот. Супер. Ја вадам гардеробата за на одмор, пуштам две, три, петнаесет машини и почнувам да селектирам работи за пакување. Не знам како се пакувате за на одмор во мали куфери, јас кога идам на одмор се паркира камион за намештај, доаѓа Чак Норис да ми ги дигне куферите...Смештај си барам на интернет.

Уште едно лето во мојот град познато како најтопло до сега. Кафичите се полни, некои имаат ставено и вентилатори што прскаат, а некои кафичи се сместени под тераси од зградите кои исто така прскаат од еркондишните. Цревото од еркондишнот не треба да се среди, нека капе лето е, нека излади доле малку.

Кога ќе ми завршат муабет со „за твое добро ти кажувам” трчам одма по виски и бонбоњера и барам нотар да потпишам благодарност левел бубрег. Совети не трпам баш, а оние „после дожд доаѓа сонце“ изјави ми беа интересни ама после наполнив 5 години и така...

Секое лето во МК некој има прочитано дека ова лето е најтопло во последните 100 години. Најчесто и оваа година се летува на исто место како лани, пошто таму го знаеме газдата на апартманите, фурнаџијата, шанкерот или таа што работи во агенција. Во зависност од финансиите се бира и дестинацијата, све тече све се менува само МК мотото „сум платил ќе се одморам како сакам“ останува.

Еве деновиве актуелно беше бранењето на Црквата од верници и реакцијата на другите верници. Сума сумарум сите беа верници само едните беа поверници. Што на пример воопшто не е чудно пошто ние сме многу религиозен народ и си ги почитуваме сите обичаи што си ги носи верата.

Пролет, цвеќе, сонце, маси надвор, све е супер, ем пушам ем гледам непушачи.

Чувството кога ќе слушнеш дечиња да играат пред зграда, прајслес. Онака ме враќа во детството кога игравме разни игри на улица, немаше Плеј стејшн или Фејсбук, тук и таму ќе спискаше нечија мајка да се собереме за домашно. Сликите наши се ставаа во албум и фала богу никој непознат немаше појма кога цицаме, што сме јаделе или колку ни се полни пелените. Времињата се сменија.

Тој што рекол возењето го одмара не возел низ Скопје. За да возиш во Скопје треба да препишеш на тестови, да земеш возачка и обавезно да си го инсталираш вокабуларот за шофер. Све друго ќе си дојде само. Прво што мораш да преживееш во овој град се пешаците. Доколку се воведат тестови за пешаци пола од нив ќе паднат. Пешак поминува на семафори или на зебра само ако мора.

Многу се радувам кога е раздвижен градот, обично пролет. Сите се надвор, сретнуваш и што треба и што не треба, застануваш на муабет најчесто непотребен. Се смешкаш, некад и не знаеш кој е тоа ама „да да и мене ми е драго што се видовме“, па сретнуваш некоја од пред 10 години што ќе ти пишти „лелееее маааа“...

Предвелигденските денови се популарни највеќе по Велигденскиот пост. Со исклучок на правите верници Велигденскиот пост е период за диета, детокс и атеншн на сите помодарци кои изводат верници…и псујат! Од уана би верници исто така омилени ми се оние кои зимаат куќна слава, за арно за убаво, ја промашуваат дека е посна е ставаат прасе на маса. Нека се знае чија куќа мрсно јаде.

Денот кога треба да фатам по шалтери ми е ноќ. Кога рекоа воведуваат едношалтерски систем мислев се ќе завршиме на еден шалтер, а тоа значело само еден шалтер ќе имаме. Редот во Банка се трпи сè до оној ден кога се делат пензии, тие се вадат на шалтер пошто банкоматите краделе пари. Добро.

Пролет е време за свадби. Најчесто туѓи. Ама така одма знаеш дека Пролетта дошла на нашиот праг кога на Фејсбук ќе почнат да редат од фотосесијата на Кале или позади матично пошто орото пред влез е ту мејнстрим.

Пролетта во Скопје е супер. Не морам да се стискам веќе внатре... шалој- капи- капути и слично, ниту да се мрзнам надвор за цигара. По стоти пат си ветив дека ќе престанам да пушам и успеав.

Одма ќе ме познаете негде, јас сум таа што во сè бара логика. Чудо за мене не постои, добро? Фино тоа пред десет века што верувале во све нешто, ама сега некако... повелете влезете во 2013-та, не се собувајте!

Декември. Пушиме надвор и има ху. Јас најчесто имам и бронхитис. Ама не ми смета мене, неее, само малку ме потсеќа на оние што пијат пред бакалниче, со таа разлика што јас се дотерувам. Мене обично ништо не ми смета, јас не сум од онаа категорија гости „Леле пак оваа“.