До каде може да оди користењето лични приказни споделени онлајн за „уметност“?
11 октомври 2021
- Вирален џамбо текст во Њујорк Тајмс, „Кој е пријателката на лошата уметност?“ (Who is the Bad Art Friend) зборува за две познанички и колешки по писателска линија, кои започнале судска битка околу плагијаторство на лична приказна.
- Дон Дорланд донирала бубрег на непознат и се фалела со тоа на социјалните мрежи. Нејзината познаничка Соња Ларсон, американска писателка со азиско потекло, напишала расказ за претенциозна бела жена која донира бубрег, но потоа му се наметнува на оној кому му бил трансплантиран, очекувајќи да биде третирана како спасител. Расказот доживува успех но вклучува копија на реално писмо кое Дорланд му го испратила на примателот на бубрегот, а го објавила на својот ФБ профил.
- Во време кога луѓето ги постираат и најинтимните детали онлајн, кој може да каже дека навистина ја „поседува“ својата приказна, ако доброволно ја споделил со други? И дали, во отсуство на законска рамка, има зрнце морал во тоа да (зло)употребиш туѓа приказна која била споделена на нечиј Фејсбук профил, нарекувајќи го тоа „уметност“?
