Голем број значајни изуми биле развиени речиси во исто време од различни луѓе. На пример, сијалицата била патентирана и од Томас Едисон и од Џозеф Свон, интегралното коло било развиено од Џек Килби и Роберт Нојс, а млазниот мотор од Ханс фон Охајн и Френк Витл.
Проблемот е што тешко е да се одреди колку често навистина се случува ова. Некои проценки велат дека околу 2-3% од научните откритија се случуваат паралелно, а дека шансите еден пронајдок да биде повторно измислен во следната деценија се околу 8%. Но, податоците варираат во зависност од методологијата.
Ова прашање е важно затоа што ни кажува нешто за природата на технолошкиот напредок. Ако паралелните пронајдоци се ретки, тоа би значело дека напредокот зависи од генијалноста на поединци и од случајноста на историјата. Ако се чести, тоа укажува дека напредокот е резултат на пошироки историски сили и дека некои пронајдоци едноставно „доаѓаат на време“ кога условите за истите созреваат.
На сајтот Констракшн физикс е направена анализа на оваа тема, врз основа на хронологија на историски пронајдоци од 1800 до 1970 година, со избор на околу 190 значајни изуми. За секој изум авторот проверил дали имало повеќе обиди или успеси од различни пронаоѓачи. Притоа користел три категории: претходни описи на идејата, повеќекратни сериозни обиди за реализација и повеќекратни успеси или „речиси успеси“.
Резултатите покажале дека повеќе од половина од пронајдоците во примерокот имале некаква форма на паралелно развивање. Кај околу 40% имало повеќекратни успеси или речиси успеси. Некои помалку познати примери ги вклучуваат телеграфот, фотографијата, не’рѓосувачкиот челик, парната турбина и електронскиот микроскоп.
Дополнително, не се забележува значајна промена во фреквенцијата на паралелни пронајдоци со текот на времето, ниту пак големи разлики меѓу различни видови пронајдоци. За ова има два главни фактори. Прво, кога ќе се појави нова технолошка можност, многу луѓе почнуваат да размислуваат за слични начини на нејзино искористување. Второ, кога постои важен проблем, многу пронаоѓачи работат на негово решавање и често доаѓаат до слични решенија поради сличниот технолошки контекст.
Интересно е што оваа стапка на паралелни пронајдоци е многу повисока од некои претходни проценки. Веројатно затоа што анализата била насочена кон најважните пронајдоци, кои привлекуваат најмногу внимание и обиди. Кај помалку значајните пронајдоци веројатно би било потешко да се најдат детални информации за нивниот развој.
Последен заклучок е дека идеите зад многу пронајдоци често се „во воздухот“, односно повеќе луѓе ги замислуваат кога условите се погодни. Ваквиот тренд сугерира дека технолошкиот напредок не е толку случаен како што понекогаш се мисли, туку е резултат на заеднички напори и потреби што го водат човечкото општество напред.
