Oбидот да се открие кое било прво-прво меме е како да се трага по првиот испишан збор - залудна потрага, но таква која сепак открива многу за историјата на онлајн комуникацијата. Дали тоа беше „Бебето што игра“ или ЛОЛ мачки во сериозни и откачени пози кои поставуваат човечки прашања?
Како и да е, на времето прашањето за складирањето на овие податоци и оптеретувањето кое тоа го предизвикува на глобален план кога е во прашање енергијата, делуваше ирелевантно. Сега истражувањата откриваат дека огромни количества податоци се складирани на облак создавајќи тн. „мрачни податоци“, такви кои се користат само еднаш и потоа никогаш повеќе (а сепак стојат „таму некаде“ и трошат енергија за воопшто да постојат). Ова значи дека било каква смешка во форма на слика или видео што еднаш ќе го споделиме со пријателите и семејството, останува во некој податочен центар, на некој сервер. Британците пресметале дека до 2030 ваквите сервери ќе трошат нешто под 6% од целосната електрична енергија на оваа земја.
Проблемот е што поединците и општеството генерално се уште смета дека преносот на податоци не предизвикува јаглероден отпечаток. И именувањето на нештата игра голема улога во ваквото размислување. Кога ќе се каже „облак“ за складирање се помислува на нешто вонземско, кое постои некаде „горе“, кадешто е постудено и езотерично. Всушност, центрите за податоци се неверојатно жешки, бучни и трошат огромно количество енергија.
Едно смешно меме секако нема да ја уништи земјата, но милиони кои се складирани, неупотребени, па дури и ако стојат само на нечиј телефон подразбираат голем зафатен простор - замислете ги сите тие ваши слики кога би биле испечатени и ставени во албуми. Соучесници во ваквото погрешно претставување на складирањето податоци се и самите технолошки компании, кои ги поттикнуваат луѓето да купуваат повеќе „гигажа“ наместо да бришат податоци - колку повеќе магацински простор, толку повеќе профит за нив.
Еден од начините ова да се намали, освен несликањето милион слики на зајдисонца и сите можни оброци, е да се испраќаат помалку бесмислени мејлови. Секој стандарден мејл е рамен на околу 4 грама јаглерод. Само треба да се помисли на кумулативниот ефект на сите оние што ни стојат во сандаче, или на кои сме ставени во ЦЦ и покрај тоа што нивната содржина не е релевантна за нас, што особено се случува со опцијата „риплај ол“ или „одговори на сите“.
