Дојде лето. Варљиво и политички курвинско. Претопло и суво за мене и тија како мене кои не су земале плату два месеца. Лето кое за нас ќе пројде на асфалт, убедени дека свак обид да се отиде негде на море ќе пропадне како втора шанса за прв утисак
Нема туј што много да се образлага. Све е више сувишно да се збори.
Умре Југославија која нудеше одмор сваку годину куде му прдне на памет и на обичнога смртника, а сас тој и свака надеж дека ќе ни дојде памет, конечно да си га почитуемо тој што га имамо и да гу чувамо сваку педу земју бетер од тој, муж к'д гу чува жену од пријатеља.
Југославија златна пропадна, па наше море бидна туѓо, 22 милиона отидесва у пичку си материну, распрска се народ по бел свет после сви ратови, за да с'га свака екс- ЈУ република се чуди што тражив мигранти од Ѓердапа па до Триглава, прашувајќи што е тој рат и пропаст на државе кои су биле подеднакво силни како и наша Југославија.
Дупке у меморију кои вредив да се отворив поново.
Иде лето... Златан социјализам
Свако семејство размишља куде ќе иде на море. На езеро? Неее, па имамо си наше море. Ми дома не смеемо да спомнемо дека сакамо да идемо у Грчку пошто некои деца од одделение идев негде у некоју си Платамону, а ми појма немамо куде е тој.
Бугарија? Ма каква Бугарија. Тој е наш државан непријатељ. СФРЈ брате, голема држава. Све си имамо, а највише љубав спрема татковину. Сасвим довољно за пристојан живот.
И почне спремка.
Дома не спиемо сас брата сас д'нови. Нас нè чека, или Задар, или Макарска ривиера, или Поседарие (мало село покрај Задар), чека нè возење сас воз од Куманово до Београд пошто немамо Шкоду или Кеца јер тато мисли дека тој е луксуз, и такој по шине, ај до Загреб, па надоле до Метковиќ, па ајде Задар и много д'нови слободно и без стра спање по клупе или паркови све до финалну дестинацију.
У торбе кои не смеев да бидев много тешки затој што мора да ги влечеш од ед'н воз до друг, гледамо јадни да ставимо све... Партаљчиња т.е шорц и маице три на број, крпе кои обавезно мора да бидев негде најгоре у куфер пошто ќе ни требав да се покривамо у воз, романчиња од Капетан Мики за да се исчитав по стоти пут док се возимо по триста планине и тунели, па боросане, карте ед'н шпил, па ако е мама фина, да ти даде да ставиш некоју тоталну глупост и идеш на воз...
Крљанац унутра, кавге ли сакаш сас кондуктери, Југословени се возив, и све си е добро док слушаш како некој војник на станицу га испраќав другари каченога на раме и мајку што плаче што син ќе иде у ЈНА.
Стигнеш после два д'на пут на море, и мртав уморан легнеш да се сунчаш, ваљаш се по крупан песак, едеш праске измиени под туш, апев те комарци у приватни собе, слушаш на плажу куде зборив људи на некој чудан језик, а ти си толко горд што не си отишја нигде ван државу, него туј ти дошле некои странци да ти серев и да ти мочав док трошив некои паре што се викав марке.
Пројдев д'нови како у с'н, а твоја држава не се мрда од место заедно сас торбеши кои обевезно имав дуќани на море, па едвај чекав да дојде Македонац да си направив муабет на нашки, а туј су и хотели у кои има избор за Мис Јадрана и Оливер Млакар како водител на целовечеран програм.
Југославијо златна, још ме болиш па те спомињам куде стигну.
Спомињам пошто сакам да ме погледнеш куде с'га седу у два преко ноќ да објаснују што е била Југославија, и што е било наше море споредбено сас онија бугарски црњаци и грчки мориња што су топли како тазе мочка, док ме читав онија кои с'га имав независну Македонију, а поново не су задовољни и лојални граѓани, па пекав по Европе и плачев за Брегзити, живи уплашени дека ќе се распаднала Европска Унија, кобајаги она само на нас чекаше да улегнемо, па да почне Европа да се шири и до Кину.
Спомињам си, па ми жал зашто ги жалимо онија што не разединисва, унасајќи дозе и дозе национализам у СФРЈ док не нè поделисва, и онија кои после све, дојдева на наши простори да нè учив што е демократија, што е солидарност и владеење на право, и онија кои и без уније и федерације, поново ќе живив боље од мои деца на кои младост им проваѓа у општество довољно глупо да сфати дека нема да не биде све док лични интереси су ставени над државни.
Спомињам си па си мислу...
Марш, как'в Брегзит – вратите ми гу Југославију.
Сандра
