Кога велиме дека пандемијата е тест за голем број институции, не мислиме само на болници, министерства и војска, туку и за оние од областа на културата. Еве како реагира една, барем географски не толку далеку од нас.

Хуморот ни создава чувство дека ситуацијата е под контрола (штом за неа можеме да се смееме), и дека сме поврзани со други луѓе, на кои истата работа им е смешна. Па има ли подобри причини за повеќе да се смееме во моментов?

Насекаде низ светот, па и кај нас, очајните времиња подразбираат очајни мерки. На пример држење настава онлајн, дури и за оние кои никогаш тоа не го пробале, ниту пак го сакаат.

Во нова книга на хумористот Мо Рока се исправаат некои неправди од минатото - луѓе кои не биле во свое време доволно сфатени и ценети ги добиваат некролозите кои ги заслужуваат. Но последно испраќање добиваат и цели држави и спортски клубови.

Звучи шашаво, ама изгледа помага - компании плаќаат на стенд ап комичари да им ги обучуваат вработените, за овие да знаат како да комуницираат, да раководат, да продадат. Сето тоа низ смеа и хумор.

Да речеме дека тогаш, на преминот меѓу 17 и 18 век, имало Фејсбук. Или да замислиме дека некој решил да прави документарец за откритието на Њутн и собрал неколку негови колеги да се изјаснат. Што би рекле тие?

Има хумористични приказни, блесави цртежи, комични филмови. Може ли музика, па уште и класична, да направи да пукнеш од смеа?

„Теоријата на благонаклоно реметење“ е уште една во редицата обиди да се објасни природата на хуморот. Работата е што луѓето главно не се благонаклони, па оттаму и реметењата стануваат не-смешни. 

Иако причините за македонската поговорка „многу смеење не е на арно“ веројатно лежат во овдешната сомничавост кон рокот на траење на среќата и радоста, научна студија вели дека на оние луѓе кои најмногу ја засмејуваат рајата, смртта најрано им покажува кој последен се смее.

Хрватскиот претседател Месиќ своевремено беше цар за вицеви. И Владимир Путин обожава да ги кажува ама најсмешно од сè е кога е видите колку Ангела Меркел не е импресионирана од нив.

Чек барем овде у увод на статију, да си напишу нешто на кумановски, пошто ме мерак. Од радост такој к'д пишују на кумановски, низ ногавице ми тече, пошто у мои текстови нема ништо сечено и лепено, још мање монтирано. Све што е било и ќе биде напишано е искрено и само искрено. Јес да е и комуњарски, ама па, и такво нешто мора да има.  Живео Друг Тито и комунистичка партија. 

Приказната за тоа како лажните вести направија вистински пари, односно како хумористичниот The Onion стана сериозна медиумска империја.

Жена со бебе се качува во автобус. Возачот и вика: „Уф, ама ти е грдо бебево!". Жената седнува позади и изнервирана му вели на тој до неа: „Возачот само што ме навреди!". Човекот: „Епа оди и дорасправај се. Јас ќе ти го почувам мајмунчево".

Речиси сите големи комичари, од Чаплин до браќата Маркс, од Адам Сендлер до баљум-баљум од Ла Линеа, во некој момент од нивната кариера направиле своја варијација на скечот со огледалото. А тој има интересна историја.

Има хумор кој не функционира во различни култури, за кој треба да имате инсајдерско знаење за да го сфатите. Но таков има и кај различните професии - од историчари на уметност до компјутерски гикови - и тој служи како добра проверка на вашата општа култура.

Во '97-ма српскиот Отпор, уште на своите почетоци, немајќи ни пари ни луѓе за посериозно да го нападне Милошевиќ, решава во центарот на Белград да стави буре за нафта со сликата на претседателот, а до него да остави бејзбол палка. За неколку минути Белграѓани застануваат и чекаат да им дојде ред и тие да го удрат Милошевиќ. Кога доаѓа полицијата, тие нема кого да уапсат па бурето го качуваат во марица.

Во Сан Диего, за прв пат на национално ниво, Америка го бара својот шампион за смеење.

Не смо ми кумановке нит срамежљиви, а још помалце не смо од Марс паднати. Тој што смо за разлику од други жене низ Македонију подиректни, само не прави пооригинални и поискрени од онија што ќутив како млади невесте, а овамо, роварив куде стигнев. Извините ме што сам жими очи-па у очи, ама како кумановка сас кумановски чок, мора да застану у одбрану на нас кумановке и да предупреду дека, кој не заједе сас некој виц или сас спадалицу на наш рачун, директно си е потпишаја смртну пресуду, па како им воља.

Кој знае колку бил ифрит, или хумористично настроен продавачот во местово, кое додуша повеќе личи на некоја продавница од втора рака отколку на книжарница, па јасно и со дебел фломастер му го плеснал на Ленс на корица.

Смее ли човек да се зеза со инвалидизирани лица или се подразбира дека е тоа невкусно, макар тие биле познати и јавни лица? Овојпат контроверзите ги предизвика шкотскиот комичар Френки Бојл со неколку свои ремети на сметка на параолимпијците.

Расказ од перото на американскиот хуморист Џек Ханди, за нашиот Аце, објавен во Њујоркер. Што се случува кога ќе освоиш сè, и веќе нема што да правиш? Си траеш и чекаш, дур на светот не му стане потребно уште едно добро освојување.