К'д ме прошлу недељу најави шеф сале како срамежљиву девојку, не да ме е изела јанѕа што одма у старт не почна да копам у башчу на кумановски, па не можу да ви објасну. Срам и перде, а? Сандра се "страмује", а? Што, провоцирате ли ме? Демек, ај ми ќе пишемо овај се страмује (на прилепски напишно, синкир још е на снагу првата пушка и востание сарадња на релацију Куманово-Прилеп), па она ќе се отсрами. Ха, како да не бе?
И, за да биде како у виц ''леле бате, доста ме брани", екипа ме извади ме на тој дека ја сам била срамежљива, ама политички коректна. Па демек пишала сам за Титу, пошто ме било жал за деде. Е моја екипо, не ме мене жал за деде, него ме жал за младост, ја да ви кажу. Тито си отпоја своје, отиде си он у гробишта, однесе сас њега красну државу и више, нит стана да види како смо, нит праша људи, треба ли ви нешто. Јованка, те гу, још живи, дали мисли да тера сас бели орли, не знам. Него оно, да не е паметан човек што да мисли. Ако се води по тој дека она е ипак жена, по дифолт она мора да живи подугачко од мужа, јер, статистика вика дека гро жене, живив подугачко од мужи, поготово удовице!
И добро. И по Тито-Тито (ама Петковски), све си е у реду, за срам расчистисмо више да не ме закачате, јер, доста ни е на нас кумановке од тој куде и да мрднемо, сви да ни кажујев кумановски вицови од нафталин извадени и увек да не стављав у уста како ми смо биле познати по безобразни работе, што ете, само кумановке ги правиле, а остатак жене од Македонију, трепкале и се страмујев. Аха. Не умри теле на зелену траву, работа.
Стварно, еј. Отидеш ван Куманово, и одма те заједев к'д чујев дека викаш к'д, т'к, дрт врт. . Никој за други жители и жене од други градови не вика еве га кочанчанац, злетовац или битолчанка, а нас, а не видив, цели се у уво претворив. Озари ги се лице на људи... Ооооо, кумановке! Е добро де, да, тај сам, и што с'к? Чекај да ти кажам еден виц за кумановка. И ти знаеш што ќе следи, него, од културу, дремеш како сојка на меќаву чекаш да почне. И почне.
- На една кумановка, мажот и отишол да работи у странство, и кога се вратил, ја прашал:
Жено, стварно ли си спиела со цел град додека ме немало?
- Ех, па ти мужу, што си таков? Па Куманово голем град да не е!
Ахахаххаахахха, почне т'ј спроти тебе да се цери како печен. Ти се од немај куде принасмееш да не искочи т'ј карши дека е комплетан скот, и ќутиш.
- Кажи виц, а? Го знаеш, а?
Не, не га знам, ама добар е.
И док ги изговараш тија зборови, иде ти се да му зашијеш едну меѓу рогови, да не знае име како му е после тој. Крв почне да ти врие до т'ј степен, да ти иде да почнеш да му пцуеш од прво колено надоле. Па некој ќе каже, немој, засрами се! Срам? За кога срам? Значи тија што ни кажујев такви вицеви не е срам, а за нас што морамо да се носимо сас сви бљувотине уз виц, ако му обрусиш после тој, искочиш дека си вулгарна кумановка.
Не смо ми кумановке, нит срамежљиви, а још помалце не смо од Марс паднати. Тој што смо за разлику од други жене низ Македонију подиректни, само не прави пооригинални и поискрени од онија што ќутив како млади невесте, а овамо, роварив куде стигнев. Извините ме што сам жими очи-па у очи, ама како кумановка сас кумановски чок, мора да застану у одбрану на нас кумановке и да предупреду дека, кој не заједе сас некој виц или сас спадалицу на наш рачун, директно си е потпишаја смртну пресуду, па како им воља.
Кимахобо, Африка Чентрале не е заебанција. Тој е град кој е заслужан што и даље не ве гази на Хитлера чизма. Ми и Прилепчани да не бесмо, кучиња ал немаше да ви га едев с'к. Затој, не не закачајте, затој што, толко долари смо акумулирале од Ирак и Авганистан од 2003 па навамо, имамо паре сас све партаљи да ве купимо.
Куде не видите, само не културно отпоздравите и продужите си даље. Нит ве дирамо, нит не дирајте, јер, ако ги извадимо пушке од подрум што легав там од после рат, има да ве пронижемо како швајцарско сирење. Нас Бил Клинтон и Обама не поздравив куде не видив, па не ви.
Ете тој сакаше да објасну на дан'шањ д'н. Можда од целу овуј пишуванку сте разбрале пола, ама, увек к'д ќе дојде ред за нешто да се објаснимо на нашки, мора да употребу дијалект, кој е руку на срце заебан, што у дел на падежи, што у дел на членување лични имиња и презимиња.
Све у свему, ми кумановци смо весељаци људи, људи што имав изузетно развијен смисал за хумор, људи што и у најголеми гајлиња знаев да га свртив момент на шалу, ама и људи што ако ги ступне некој на жуљ, да га истресев од гаќе, чисто да се знае чиво куче точак тера у наш град. А за кумановке, не сакам да чују ни збор. Одувек смо биле и ќе бидемо на цену, јер не ветар што дува од Козјачију тера да бидемо центар пажње, благо кажано.
Односно, да ни е жива и здрава кумановска република КУ-РЕ, да ни е жив и здрав мезал'к што се прави од јагњешки немиени цревца, крезле и шкембиња, да ни е жив и здрав Ирак и Авганистан, тук тамо Кувајт и Кенија, долари ега ни се котив како зајци, на нас да ни чури право, па кој не сака да даде господ сас златни лажице да једе, а кој не, нек пукне нек се издува.
До следеќу писанку,
Фала лепо, молим лепо
П.С
Ај да ве почасту ед'н кумановски виц кој га ја стављам у категорију "Aнтологија на кумановски хумор", јер се у њега крије цела граматичка недоследност на кумановски језик како так'в. Иначе, у ов'ј контекст, дужна сам да објасну дека куде нас девојче е мушки рој, т.j. ми викамо Тој Девојче, па од туј и цела онај збрка у наше изразување. Ама, тој не значи дека не не бива да зборимо литературно. Напротив, а гу пројдемо рафинерују, ми одма почнемо вака-така. Можда не не бива да имамо 20 године министра у Владу, ама затој за терање спрдњу на туѓ рачун смо први. Нема ни премца, жими све
Ај доста тлапи, еве га виц:
Ќе иде да полага некој за возачку, па му члан на комисију вика:
- Абе, сас коју идеш? (мислејќи на брзину), а ов'ј му одговара:
Сас едну од ЧИК
