До 2007 делата на славниот српски книжевник, најпознат по „Хазарскиот речник“, се преведени на триесетина светски јазици. Во знак на благодарност, тој истата година објавува збирка во која секој расказ е напишан од еден замислен преведувач. Тие се кратки и се однесуваат на она што е добро во литературата на народот од каде доаѓа наводниот преведувач-писател, и што е она што Павиќ смета дека може повеќе да се нагласи, за да биде уште подобро. Има и расказ од, и за Македонија.
Денес секојдневниот контакт помеѓу човекот и машината - преку притискање прекинувачи - во доцниот 19 век предизвикувал социјална анксиозност од невидени размери.
Веројатно никој не ја знае историјата на оваа алатка подобро од колекционерот Дејв Пал, кој пред дваесет години отворил храм на своите омилени чекани во Хејнс, Аљаска. Минатиот месец излегла и негова книга посветена на еволуцијата на овој алат употребуван од предисторија.
Можеби не е рекордер во историјата на казнено-поправните институции, но сигурно е помеѓу највештите бегачи помеѓу се уште живите затвореници. Неговите „потфати“ се инспирација за кантри песна и рап албум.
„Ајше и Даут“, „Мариска засекогаш, Миклош“. „Јас и ти“. На ѕидот во близина на таканаречената „Куќа на Јулија“ одамна му е потребно тазе Select All+Delete за да ги собере пораките на заљубените. Тие можеби не се свесни за логиката на ваквата магиска постапка, дека идентификувањето со (фиктивните) Ромео и Јулија можеби и не е најсреќниот план за нивната врска. Но во Верона смртта делува романтично, како Into My Arms на летен дожд среде древна арена.
Гратчето има нешто над 3000 жители, лоцирано е 43 километри источно од Фиренца и се вика Певе Санто Стефано. Освен што е дел од прекрасната Тоскана, ова гратче не би било познато по ништо посебно доколку тука не се наоѓа една специфична архива. A во неа 9000 дневници и една посебна автобиографија.
При крајот на Втората светска војна на Јапонците почнало да им станува јасно дека мораaт да сменат тактика ако планираат да победат. Не дека ова многу им помогнало, но идејата била ингениозна - тие дизајнирале и пуштиле во воздух 9300 „огнени балони“, бомби кои требало да го преминат Пацификот и некако да стигнат до САД. Некои навистина и стигнале, па дури и успеале да убијат неколкумина цивили.
На Нетфликс се прикажува шоу во кое деца, тип мали-мали, се испраќаат сами во светот. Ако мислите дека е глупо, погледнете барем една епизода, да видите како ќе ви се стега срце дур следите четиригодишно дете крај автопат. И колку навивате за него да му текне кога ќе го заборави слаткото кари на излез од самопослуга.
На прво зуење звучи како книгава навистина да ја заслужува наградата за неинвентивност и неупотребливост. Но ако човек малку се задлабочи, мувиве можеби треба да ја добијат вистинската Нобелова.
Додека нашите деца се подготвуваат за преживување во понекогаш суровите услови на школскиот двор со „Итар Пејо“ и „Малиот принц“, Јапонците имаат попрактично решение. Сун Цу за почетници.
Не дека славниот сликар немал психички проблеми, но тие не само што не биле извор на креација, туку му ја оневозможувале работата на подолги периоди. Нова изложба во неговиот музеј во Амстердам се обидува да прикаже една пореална слика наспроти онаа романтичната, според која за уметноста е к'смет да си луд.
Француски филм, кој почнува како комедија а завршува како драма, чиј наслов посоодветен за наш контекст би бил „Проблемот со името". Затоа што, токму за тоа и се работи.
Неколкуте зборови на почетокот на книгата „за тој и тој/таа и таа/тие и тие.." откриваат многу за оној кој ја напишал и неговите семејни, љубовни и социјални врски. Посветите можат да бидат трогателни, забавни, но и мистериозни, и да кријат некаква тајна порака.
Го гледавте „Обложување на столетието" (осврт тука) и бевте малку ко потресени? Ајде сега како изгледа тоа исто капиталистичко срање на базично ниво, кога сведочите, макар и со посредство на филмска камера, одземање на нечии домови.
Викендов беа доделени наградите на фестивалот Санденс. Онаа на публиката и на жирито ја доби „Раѓање на нацијата", којшто зборува за побуна на еден афро-американски роб во 1831.
Ко за почеток два совета:1. Ако сте родител (посебно мајка) обавезно гледајте го филмов.2. Ако сте родител (посебно мајка) никако не го гледајте филмов** или барем спремете марамчиња