Изминатата година овој збор бил во првите 20-30 пребарувања на сајтот на издавачот на познатите речници на англиски јазик. Расна, социјална, економска - сите овие биле во центарот на американската (и не само американската) дебата.
Во нова книга на когнитивниот невронаучник Кристијан Џарет, чии статии се појавуваат во Гардијан и Њу Сајнтист, се анализира едно многу старо, и многу базично прашање: дали луѓетo се во основа лоши или добри? Одговорот e можеби очекуван. Па сепак не ни се допаѓа, затоа што се однесува и на нас.
„Од каде Малком Гладвел трендинг на Твитер? Мора нешто гадно да заебал.“ Вака ни течеа мислите додека пребарувавме што се случило. А сè што направил било - ја поддржал идејата Бенон да настапи на фестивал, кој е замислен како полигон за дискутирање идеи.
Големите полека заминуваат и не изгледа дека имаат достојни наследници. Арета била првата жена примена во Рокенрол халата на славните, а нејзината петдецениска кариера го оправдува епитетот „кралица на соулот“.
За некого преводот е сиромашкиот братучед на литературата, нужно зло, па дури и богохулие. За други, преводот е мост за меѓукултурно разбирање и креативно толкување. Нова книга ги истражува обете страни на медалата.
Есента ни беше на гости на Скопскиот џез фестивал. Сега објавува нов албум под наслов „Песни на отпорот 1942-2018“. На една од нив му гостува и долгогодишниот соработник, Том Вејтс.
Не фигуративно, туку буквално. Туркање во автобус, непосакувано гушкање, дишење во врат - сето тоа се доживува како загрозување на личниот простор. Иако радиусот на ваквата територија се базира и на културата, потребата тој да се има (или да се препушти на друг) е длабоко еволутивна, вели нова книга.
Знаете онакви видеа каде некој, како во старине слепстик комедии, се лизнува на кора од банана и се праи парче, а вие не можете а да не се насмеете? Нешто што е толку длабоко вградено во нас - склоноста да се ситиме на туѓата мака - изгледа нема ни географски, ни историски ограничувања. Подобро за бизнис, здравје.
Книгата се вика „Дали на ангелите им треба потстрижување?“, а стиховите во неа се однесуваат на прашања поврзани со нацијата, сексот и вискито. Напишана е во 1970, откако Рид го напушти „Велвет андерграунд“.
„Американска утопија“ се случил непланирано. Брајан Ино му пратил неколку снимки со тапани, Брн почнал да експериментира, и одеднаш добил десет нови песни. Реалист, но не и циник или песимист, тој и овој пат го истражува моментот во кој живееме, велејќи во една од песните: „Ние сме туристи во овој живот/Само туристи, ама глетката е фина“.
Пред некое време пишувавме за тоа како светот го преведе shithole на Трамп, опис кој тој го употреби за Хаити, Ел Салвадор и земјите од Африка. Хрватска го искористи сочното „вукојебина“, Финска „шупачки држави“, кај нас „дупки“ или „свирипичино“. Но каква е историјата на англискиот термин?
Во сатиричната колумна која комичарот Енди Боровиц ја пишува за Њујоркер, „Боровиц рипорт“, тој ја дефинира главната линија на раздор помеѓу Трамп и неговата можна конкурентка во претседателските избори 2020 - тој мрази книги, таа има читачки клуб. И тоа би требало да е доволно за Американците кога следниот пат ќе гласаат.
Дали може список кој содржи ставки од типот „менувај чорапи“ да биде водилка за Новата? Може, особено ако тоа е комбинирано со „читај добри книги“ и „одржувај ја машината на надежта“. И ако е напишан од Вуди Гатри.
„Главните текови на марксизмот" на Лешек Колаковски започнува со реченицата: „Карл Маркс бил германски филозоф". Навидум банална, оваа констатација и не е толку неважна.