- Претседателот на УЕФА, Словенецот Александар Чеферин во големо интервју за хрватски Национал коментирал разни теми - од Европското 2024 во Германија па се до аферата со ВАР ситуации во хрватскиот фудбал.
- Посебно бил критичен кон хрватските стадиони. „Се сложувм дека фудбалската инфраструктура во Хрватска е срамна. Словенија има подобра инфраструктура од Хрватска а ние сме помала земја со помалку фудбалски успеси“.
- „Иако ни кај нас државата не вложи ни едно евро во фудбалска инфраструктура. Хрвастска нема ниту еден стадион кој би можел да нагости некој сериозен натпревар. И натаму е најдобар ријечкиот стадион. Осијек е нов, а сè е тоа малку. Пољуд и Максимир се срам. Кога ќе ја видиш уште и онаа затворена трибина на Максимир. Блиску сме до одлуката таму веќе да не може да се играат европски натпревари“.
- Добив шанса да се видам на само и да поразговарам со бразилскиот ас во „Формула 1“ речиси десетина минути. Вториот ден од мојот престој во Есторил, шетајќи меѓу боксовите каде се паркирани болидите, го здогледав Сена. Седеше во оградениот простор покрај неговиот голем автобус, специјално опремен, една речиси подвижна куќа, со салон, бања, спална соба и што сè немаше внатре.
- Знаев дека Сена како и секој Бразилец е голем љубител на фудбалот, затоа со себе носев едно големо знаме на ФК Вардар, две три негови значки и шалче. Држејќи ги во рацете храбро тргнав кон Сена, покажувајќи им го на обезбедувањето знамето на Вардар. Не зборував ништо, што да кажам, не знам португалски. Сена ме погледна, го гледаше знамето на Вардар и им рече да ме пуштат, мислеше дека сум некој фудбалски функционер, прашувајќи ме од кој клуб е знамето.
- Му се претставив дека сум од Македонија, од една нова во тоа време самостојна држава, дека знамето е од Вардар, шампионот на Македонија и дека сакам да му го подарам бидејќи знаев дека е голем љубител на фудбалот. Сена го однесе знамето на Вардар во својата „подвижна куќа“, видов дека во неа имаше знаменца од Милан, Интер, Јувентус, Порто, Спортинг од Лисабон, меѓу нив се најде и на Вардар, пишува Мицковиќ за Екипа.мк
- „Наша македонска болка е што генерално не знаеме да си ги цениме играчите, ниту стручњаците и многу сум свесен за тоа. Знаете за колкава плата е направен најголемиот успех на репрезентативно ниво? За 1.000 евра месечно, од кои четири плати не ми се доисплатени“.
- „И покрај тоа, среќен сум што за господинот Михајло Михајловски, јас сум тренерот кој го направил најсреќен и му го донел најголемиот успех за време на неговиот долгогодишен мандат како претседател на РФМ. Селекторите кои дојдоа после мене беа платени повеќекратно, како што налагаат европските стандардни“.
- „Во јавноста беше креирана атмосфера дека треба да се освои медал. Јас дадов неотповиклива оставка и направив простор да дојде тренер кој ќе го освои тој медал. Сè уште жалам за тоа што во сите овие години, не се повтори ниту приближно тоа што беше постигнато во мојот мандат, а медал не беше ниту споменат“, вели Шундовски во интервју за 24 ракомет.