Сепак, Иди Сеџвик не смее да се гледа само како нечија инспирација, или туѓа трагедија. Иди била електрична и немирна, секогаш во движење, секогаш во потрага по нешто.
Си ја сакала слободата, но минатото никако не ја оставало на раат и низ сето тоа, сепак успеала длабоко да го издлаби своето име во поп-културата.
И тоа не само во сенката на Фабриката на Ворхол, или во некои од најострите балади на Боб Дилан.
