- Викаш дека си „само уморна“, кога ти всушност ти тежи душата.
- Го нарекуваш „љубов“ тоа што е реално нечиј минимум.
- Се смееш на коментари што всушност те повредуваат.
- Се објаснуваш со луѓе што не се ни обидуваат да те разберат.
- Дозволуваш другите да одлучат што тебе треба да ти значи „пречувствително“.
- Емотивно се оградуваш, а тврдиш дека не ти треба многу внимание.
- Ги игнорираш повиците на телото за одмор, само за и понатаму да фигурираш.
- Веруваш дека вредноста ти е врзана со тоа колку можеш да понесеш на грб.
- Лојална си на приказни, навики или луѓе што веќе не се вклопуваат во она што стануваш.
- Ги спушташ стандардите за да не станеш „тешка“.
- Се воздржуваш од солзи, за да изгледаш силна.
- Бираш врз основа на страв, наместо на желба.
- Остануваш на места што ти ја јадат нежноста.
- Кажуваш „да“, за да бидеш допадлива, дури и кога цело твое битие вика „не“.
- Дозволуваш другите да дефинираат како треба да изгледа успехот.
- Го стишуваш гласот за да избегнеш конфликт.
- Даваш изговори за проблематични однесувања затоа што „никој не е совршен“.
- Се споредуваш со жени на кои не им се ни восхитуваш.
- Забораваш што сакаш затоа што секогаш си фокусирана на тоа кој е околу тебе.
- Се претвораш во некоја друга, за да избегнеш одбивање.
Е, па? Се враќаме назад на себе?
