- „Како студенти, секојдневно се бориме со ладното, премрзнати сме, немаме каде да одиме во тоалет, немаме топла вода за капење… ова се само основните работи кои по Законот за студентски стандард му се се гарантирани на студентот. Да не зборуваме за подобрување на исхраната, интернет, обезбедување, перење алишта, читална и сè останато што му треба на еден студент во нормални времиња,“ ја започнува својата исповед студентка корисничка на „услугите“ на еден од овие домови.
- На крајот на јуни оваа година, беше најавено дека летово ќе се реновира третата зграда, односно ќе ги реновираат тоалетите. Цело лето ништо допрено.
- Многу другари се жалат на уринарни инфекции – зборувам за ешерихија коли, стрептокока, циститис и други сериозни инфекции. Од петти кат на втора ламела мора да се симнете до долу и да одите до прва ламела на трети или четврти кат само за физиолошка потреба. Замислете за капење!
- „Студентските протести во Србија не стивнуваат. Претседателот Александар Вучиќ се чини раздрман, влезе во дефанзива. Насилството не е опција за него - само трпение.
- Опозицијата веќе слави: Готов е!
- „Сепак, ситуацијата за Вучиќ не е толку безнадежна како што ја претставува опозицијата“, пишува германскиот аналитичар Михаел Мартенс во „Франкфуртер алгемајне цајтунг“.
- Истражување на Ипсос покажува дека иако Вучиќ се соочува со најголемото противење откако во 2017-та беше избран за претседател, тој и натаму има поддршка од значаен дел од населението.
- Посебно интересна е групата постари од 60 години кои се речиси 30% од вкупното население, 36% од електоратот и околу 40% од оние кои всушност гласаат редовно „Невозможно е успешно да се води политика против оваа група во Србија“. вели Мартенс. „Овој дел од населението има најголема доверба во Вучиќ, а не во студентите“.
- Политичките малограѓани се дефинираат како членови на „пристојна“ Србија, со задолжителен епитет „нормална“. Во однос на нивниот животен стандард и образование, тие само донекаде се издвоија од „масите“ - главно благодарение на поранешните привилегии на животот во социјализмот - па со презир и презир гледаат на губитниците во транзицијата.
- Политичкиот малограѓанин е постојано незадоволен од нешто и честопати ги потиснува, рационализира и ги претставува своите лични фрустрации, внатрешна беда и гнев како посветеност на општото општествено добро.
- Тој формира политички ставови и убедувања без размислување, земајќи ги некаде попатно и случајно, „во пакет“, бидејќи тие му служат како еден вид билет за „посветените“ општествени кругови, чиј социјален статус смета дека го заслужува и сака да си го обезбеди.
- Слојот политички малограѓани мисли дека, за разлика од нас, заслужил да бидат европејци - а дека ние тоа не им го даваме.
