Меленото месо уште од ‘мали нозе’ страда како на физички, така и на социо-емотивен план. Само што ќе го сомелат, веднаш му наметнуваат полово дисфоричен товар, да се одлучи дали ќе биде ТОА ќофте, ТАА плескавица или ТОЈ ќебап. Или некоја нон-бајнари транзиција помеѓу овие лични, а богами и дволични заменки. Тенка да ми ти била линијата помеѓу граматиката, гастрономијата и џендер идентификувањето. Тенка како швалерски шприцер.
И додека јас вака расеано шетам по моите инертни мисли барајќи идеи како да го почнав овој текст, еве како изгледа меленото месо во мојот фрижидер кое од преeска чека да ја добие својата џендер одредница:
Денес ќе сплескаме фри-стајл плескавички со кашкавал и ќе сроламе неколку уштипци, попознати како војвоџански ќебапи, особено кај фановите на Звонко Богдан и Атеист Рап. На крај ќе изблендираме секси тапенада, неодолив сос кој ќе нè прошета до Франција.
Ајмо јунаци и јуначки, зауставите Дунав:
Програмата ја отвораме со кило мелено месо, два пати смелено, фузија од 50% свинско и 50% јунешко. Размерот меѓу двата месни табора е опционален, не мора да е фифти-фифти, може да доминира едното или другото, во зависност во кој дел од Сараево сте се разбудиле сабајлето. Прво додаваме малку Зејтински (звучи како презиме на некој украински центархалф), ситно сецкан кромид, две дланки презла (алоооо, која е оваа мерна единица, 2022-ра сме!) и зачинуваме со сол, бибер и црвен пипер. На многу ситни коцки им правиме „раздели па владеј“ на 200 грама кашкавал. Го додаваме во меснатата смеса и интегрираме. Ги мешаме состојките со рака, старошколски. Откако ќе почнат да се утестуваат, ги освежуваме со 100-тина милилитри од една позната скопска населба, во којашто се наоѓа студентскиот дом ‘Пелагонија’. Продолжуваме со мешање уште две-три минути. Смесата ја сместуваме назад во фрижидерскиот притвор. Барем саат време.
Додека месото стажира, го спремаме сосот: Во сецко/блендер/процесор за храна/раката на тато ставаме зелени и црни маслинки без семка, 2-3 сушени шери домати, чешне лук, капари и магданос. Малку сол, маслиново и мешалицата на најјако. Сецкаме сѐ до текстура на паста за заби. Овој сос совршено би се распослал врз некое потпечено лепче.
Го вадиме месото и започнуваме со рачно оформување. Пола од смесата ја сплескуваме во форма на плескавици со радиус и дебелина по желба (препорачлива дебелина: околу пола сантим) а останатата половина ја оформуваме како ќебапчиња. Секое од ќебачињата го смотуваме во ризла од сланина или некоја добра шунка.
Загреваме грил-тава, или распалуваме вистинска аут-дор скара и ги печеме парчињата месо по 3-4 минути по страна. Растопените коцкички кашкавал ќе ви приредат еден сетилен Монт Еверест.
Фауната испечена, флората усосена, софрата репетирана. Почувствувајте се како на некој салаш, додека плескавиците, уштипците и тапенадата ја тамбураат својата хедонистичка симфонија.
Кирил Стоименов - вран коњ
