Раширено уверување е дека уметноста на правењето добри избори и доследноста во нивното спроведување е од суштинско значење за водење успешен и исполнет живот. И ова е можеби така, но тоа не значи дека донесувањето одлуки мора да биде брзо и самоуверено, особина која стереотипно се промовира како одлика на добрите менаџери и лидери.
Почетната точка на нова научна статија на оваа тема е одредувањето на разликите помеѓу одлучните и неодлучните луѓе. Преку прашалник учесниците во истражувањето се поделени на две групи: луѓе кои се ориентирани кон преземање акција и оние кои се фокусирани на сопствената сосојба. Првите се поодлучни, флексибилни и за нив има поголема веројатност дека ќе си го истераат своето и покрај сите пречки. Вторите се фокусираат на своите чувства во моментот кога треба да преземат некое дејство. Тие се понеодлучни, често не се доследни во спроведувањето на своите одлуки и се откажуваат од она што си го ветиле.
Од вкупно 723 луѓе биле одбрани 60-те најизразени претставници на првата и 60 најистакнати претставници на втората група. Тие учествувале во експерименти во кои биле тестирани повеќе особини, од едноставна перцепција (дали некој облак од точки се движи на десно или на лево) до преференци (кое од две благца повеќе им се допаѓа).
Споредени се повеќе когнитивни процеси помеѓу двете групи меѓу кои внимателност при донесување на одлуки, нешто наречено метакогнитивна чувствителност (колку прецизно може да се процени коректноста на изборот откако тој е веќе направен), брзина на процесирање информации и сл. Единствената регистрирана разлика помеѓу двете групи била таа дека првата, онаа ориентирана кон преземање акција, имала поголема самодоверба при правењето избори. Не постоела разлика ниту во коректноста, ниту во брзината, внимателноста, сензитивноста и другите карактеристики. Неодлучните на ниту еден начин не биле полоши во правењето избори. Тие процесирале информации исто толку брзо и се повикувале на претходни знаења исто толку ефикасно како и одлучните.
Единствената разлика е тоа што да се биде повеќе или помалку сигурен во изборот, иако не влијае врз исправноста на одлуката, може да влијае врз идното одвивање на настаните, односно доследното спроведување на одлученото. Пример: отворањето ресторан бара правење финансиска конструкција, собирање средства, избор и изнајмување локација, добивање разни дозволи и документи, ангажирање вработени, подготвување промотивна кампања итн. Во секој од овие чекори - фази од посложен процес - нашата самодоверба може да влијае врз тоа како ќе напредува целиот проект. Дури и при успешно завршување на еден чекор, сомнежот може да го спречи или да го одложи следниот, до момент кога поради тоа целата работа ќе се разводени и на крај ќе пропадне. Точно тој јаз во самодовербата, а не брзината и отсечноста во донесувањето на одлуки, може да биде причината зошто некои луѓе успеваат, а други не.
