- Неодамна сајтот it.mk пренесе интервју со Стојанчо Туџарски, кој на друштвените мрежи споделил дел можностите на имплементацијата на моделот на GPT-2 од Open AI прилагоден за македонски јазик. Една од нив е што вештачката интелигенција може да „пишува“ поезија копирајќи го стилот на Блаже Конески. Негов претходен експеримент се однесува на копирање на стилот на Шекспир, на англиски.
- Според Туџарски нема разлика помеѓу тоа кога се тренира вештачката интелигенција на англиски и македонски јазик во однос на софтверскиот код. Но има разлика во појдовните модели, при што оној за македонски требало да биде трениран од почеток.
- „Веќе имам собрано текстови потребни за тренирање на модели кои автоматски би генерирале поезија во стилот на Кочо Рацин и Ацо Шопов, во соодветен формат подготвен за тренирање на невронската мрежа. Во план се и српски писатели, со оглед на тоа што веќе го имаме истренирано GPT-2 за српскиот јазик. Секако, таму нема да застанеме :-)“, изјавува авторот на проектот во интервјуто. Тој не е ни запрашан, па не ни одговара на прашањето - чуму сето ова?
- Зрно фестивал годинава ја завршува со впечатлива изложба на двајца професори од Академијата за уметност од Нови Сад. Таа ќе се одржи во сабота, 6 декември, во 19.30 часот, во салата Империјал 2, во КИЦ-Скопје.
- Во единството на делата на Јелена Ковачевиќ Воргучин и Предраг Узелац се отвора расправа за природата на трагите што ние луѓето ги оставаме. Узелац ги фаќа лицата на секојдневието во сребро, во материја што тврдоглаво памти, како да го штити она што светот лесно би го заборавил без аплауз — лицата на привидно обични луѓе со скриени подвизи, водени од сопствена етика, скромно, претставувајќи контрапункт на јавното мислење и наметнатите, непроверени вредности на современото општество.
- Јелена, напротив, ги прилепува сликите за тревата, во ткиво што ја прима светлината како космичка храна, каде хлорофилот го чува споменот на мајката онолку долго колку што природата му дозволува да ја предизвикува судбината на сеќавањето. Во нивниот диптих се среќаваат две вистини: потребата и немоќта животите да се сочуваат од заборав…Среброто и тревата, постојаноста и исчезнувањето, човекот и сеќавањето — сè се среќава во вечното прашање: што од светлината останува, а што се враќа во нејзината тишина.
- Во среда, трети декември, од 18 часот, авторот Сашо Алушевски ќе постави изложба од циклусот „На Мајката земја“ – шума, во мобилната-монтажна галерија, во Паркот на франкофонијата во Скопје.
- Преку суптилна деконструкција на лисја, земја, камен и вода, сликите ја расплетуваат врската меѓу визуелното и физичкото. Материјата се претвора во знак, а фотографијата — иако фиксирана — упорно одбива да биде статична. Таа сведочи за својата ограниченост, нудејќи простор каде што претставата и реалноста се разидуваат.
- Во реализацијата се користени природни материјали и повеќе аналогни фотографски техники: цијанотипија, Ван Дајк, гумотипија и гумомаслена техника, колодиум, мордансаж и лумен процеси.
