Она што всушност го кажав е дека постојано бевме мамени со непроширување на НАТО на исток. Патем, такво ветување даде тогашниот генерален секретар на НАТО, претставник на Германија. Тој експлицитно изјави дека НАТО нема да се прошири ниту една педа на исток. После тоа, НАТО се прошири дури пет пати, комплетно мамејќи нè. Се разбира, бевме загрижени за можноста Украина да биде вовлечена во НАТО, бидејќи тоа претставува безбедносна закана за нас. Тоа е она што всушност го кажав.
Меѓутоа, она што беше тригер беше целосното одбивање на актуелните украински официјални лица да ги почитуваат договорите од Минск, истовремено немилосрдно напаѓајќи ги непризнатите републики Донбас, Доњецк и Луганск, што траеше цели осум години и резултираше со многу изгубени животи. Сфаќајќи дека нема изгледи за решавање на овој проблем според договорите од Минск, овие републики формално побараа наше признавање. Ги признавме и потпишавме договор за пријателство и взаемна помош. После тоа, како што налага Повелбата на ОН, ги исполнивме нашите обврски од договорот.
Како што реков, ние не ја инициравме оваа војна; туку се стремиме да ѝ ставиме крај. Во првата фаза се обидовме да го постигнеме тоа преку мирни средства, поточно преку договорите од Минск. Како и да е, стана очигледно дека уште еднаш ќе нè игнорираат. И поранешната германска канцеларка и поранешниот претседател на Франција признаа и јавно изјавија дека никогаш немале намера да ги почитуваат договорите и дека само ги искористиле за да купат време за снабдување на украинскиот режим со повеќе оружје, што успешно го направија. Единствено жалиме што не презедовме нешто порано, верувајќи дека имаме работа со чесни луѓе.
