По уникатно богата децениска кариера и веројатно подеднакво долга борба со депресија и пропратни проблеми, Робин Вилијамс во 2014 си го одзема животот со бесење. Месецов Дејв Ицкоф од Њујорк тајмс ја објавува биографијата за Вилијамс „Оружја за самоуништување“.

Вдовицата на Робин Вилијамс, кој си го одзема животот во 2014, детално ја раскажува одисејата низ која таа и нејзиниот сопруг поминале при крајот на неговиот живот. Нејзината цел - да им порача на докторите да не се откажуваат од потрага по причината за неговата болест. и по можниот лек.

Пред некој ден на телевизија го изгледавме филмот од 1998 на Робин Вилијамс за човек кој во момент кога е на работ на самоубиство одлучува дека наместо да си го одземе животот, подобро е да го посвети на еден револуционерен потфат - духовна реформа на здравството. Тој човек денес има 70 години, и уште шета низ светот промовирајќи ја идејата за таква медицина базирана на академско знаење, но и на човечност.

Познатиот велшки фудбалер на Арсенал, Арон Рамзи постигна гол во саботата во ФА купот против Сандерленд и ја продолжи мистеријата која започна како црн хумор, дека после секој негов гол умира некоја позната личност.

Дифолтната приказна за капсулирање на смртта на Робин Вилијамс беше митот дека смешните луѓе во основа се тажни, а нивниот хумор е маска, и механизам за справување со животот. Сето ова сведено во наслови беше дека неговата смрт е последица на депресија.

Во една од епизодите од Луи, главниот лик (Луи) и Робин Вилијамс се среќаваат на погребот на еден заеднички пријател. Двајцата се разделуваат со ветување дека кога едниот од нив ќе умре, другиот ќе му дојде на погреб. Денес е една година од смртта на Робин Вилијамс.

Во пресрет на Мундијалот во САД 1994 година, Американците решија за време на ждрепката да има и хумор за кој е задолжен славниот сега веќе покоен актер Робин Вилијамс. На бината му правеше друштво на Сеп Блатер кој тогаш беше во својство на генерален секретар на ФИФА, функција која ја обавуваше од 1981 до 1998 година.

Ниту еден дел од имиџот, ликот и делото на Робин Вилијамс нема да смее да се користи во следните 25 години. Не по барање на неговото семејство (кое веќе се испокараа меѓу себе и се на суд за да видат кој што ќе добие), туку по барање на актерот.

По сегментот на Емми наградите во кој сеќаваат на починатите славни личности, годинава на сцена се појави Били Кристл и одржа говор за својот неодамна починат пријател. Како и речиси секој пред него што деновиве зборуваше за Робин Вилијамс, и Кристл не може да поверува во две работи - како повеќе го нема човекот што толку многу го имало, и колку неверојатно лесно му било на Вилијамс да биде генијално добар актер.

Гневен на уште еден до бога глуп испад на Баптистичката црква на Вестбороу (сектата најави протести на погребот на Робин Вилијамс), австралиски тв водител и понуди на црквата бесплатен превоз и сместување во Ирак, за таму да го бранат христијанството и да им протестираат на ИСИС. Овие изгледа прифатија.

Дејвид Фостер Валас, еден од најиновативните американски писатели на 20. век, си го одзеде животот со бесење во 2008. Во 2014 истото тоа го направи славниот Робин Вилијамс. Освен трагичната судбина, нив ги спојува и еден поетски лик - оној на Витмановиот капетан.

Маничната енергија на Вилијамс може да се сврти кон деструктивност, подеднакво лесно како и кон креативност. Дали е меланхолично да се мисли дека свет во кој тој не може да живее сигурно е расипан?

Првата голема улога на Вилијамс е 1978-ма во ситкомот "Mork and Mindy," од тогаш тој се распостелува низ речиси секој можен жанр, а во 1998-ма добива Оскар за најдобра споредна улога за неговиот лик во Добриот Вил Хантинг.

Случајот на самоубиство поради депресија, што во моментов се наведува како најверојатна причина за смртта на славниот актер, е повод да се потсетиме на старата вистина - дека исцртаната насмевка на лицето на кловнот, всушност ја крие неговата тага.