За 1. октомври во Каталонија е планиран референдум за отцепување од Шпанија. Што ќе се случува тие денови и како после него ќе живеат Барселона, Еспањол, Жирона и 20 други каталонски клубови - не знае никој.

И покрај критиките за стереотипната слика за Балканот од автори како Марија Тодорова, Западот сè уште го гледа Балканот со предрасуди, од сликите за „српските влакнести мажишта“, па до Меланија како „невеста по нарачка“ и нејзиното „советско (?) југословенско“ потекло. Можеби нема уште долго да трае таквиот однос. Не затоа што Балканот се „прозападни“, туку затоа што Западот се „побалканчи“.

Ако продолжи како што е тргнато од Еми наградите 2017 ќе остане запаметено само тоа дека Шон Спајсер излегол на бина и кажал 17 зборови, кои излегоа дека се 17 зборови повеќе отколку прагот на толеранција на борците за сечии слободи и права на изразување.

На овогодинешното доделување Еми, за многумина неочекувано, доминираше дистописката серија правена според роман на Маргарет Атвуд, која победи во пет од категориите. Често означувана како „научна фантастика“, таа е всушност спекулативна фикција, составена од работи кои историски веќе се имаат случено.

Човекот е типичен анти-естаблишмент кандидат, колку што е анти-левичарскиот естаблишмент, толку е и анти-десничарскиот, и моментално најголемиот краткорочен проблем за републиканците е што мислат дека тие победиле на претседателските избори, објаснува во интервју за Лос Анџелес Тајмс, довчерашниот советник на Трамп, Себастијан Горка.

„Живееме во доба на шупци. Тие раководат со сè’“, вели Клиз во ново интервју за Валчр, од кое пренесуваме делови.

Успешно играјќи на подемот на крајната десница и резултати како брегзит и Трамп, Макрон низ целата претседателска трка против Ле Пен прилично добро успеа да ги камуфлира своите намери и планови за намалување на работничките права во Франција. Како што обично бива со нова власт, уште во првите денови од доаѓање на функција тој неповикано се фати да ги решава темите што никој не побара од него да ги решава.

Вчера, 12.09, од печат излезе новата книга на Хилари Клинтон, „Што се случи“, која се однесува на последните претседателски избори во САД. Дали таа ќе влезе во пантеонот на големите политички мемоари или ќе биде уште една пост-политичка крава за молзење уште по некој долар, тоа е рано да се процени. Но она што е поинтересно е колку реално луѓето се интересираат за вакви изданија.

Зошто јавните простори во САД треба да бидат исчистени од водачите на Конфедерацијата, додека во Британија и понатаму би останале исправени статуите на адмиралот Нелсон и Сесил Роудс, прашува уредникот на Њујорк ривју оф букс и професор по демократија, човекови права и новинарство на Бард колеџот, Иан Бурума.

Во моментов сме во период кога модната индустрија се најачува за „преживување” на модната недела, божем се спремаат за војна. Во следната реченица – список на она што уредниците, манекенките, стилистите и дизајнерите мораат да го прават таа недела (што реално трае еден месец): 12 еспреса, неколку екстерни батерии, џиновски наочари за сонце, хартии за матирање од 24-каратно злато, различни штикли, шофер трениран во руска армија, зелен сок, зелен сок, зелен сок.

Поранешниот мексикански претседател од раатот на пензионерскиот живот го дрибла Трамп уште пред американскиот претседател да стапне во Белата куќа. И како што минува време, Висенте станува само подобар во тролањето.

Победата на Макрон на француските претседателски избори беше дочекана како пресвртницата што ќе доведе до големото враќање на левицата и доказ дека политиката од лева ориентација и понатаму може да победува на гласачките кутии. По само 100 дена од неговото владеење, ова звучи како присетување на некои дамнешни златни времиња.

Владетелот на Америка на заминување во последните денови од својот мандат напиша писмо до својот наследник, го превитка и го запечати во коверт адресиран до „Господинот Претседател“. Кратко по инаугурацијата Трамп изјави дека Обама му оставил писмо, ама дека содржината нема да ја сподели со медиумите. Ја сподели.

Трамп може нема да го освои мнозинството од гласачите, ама како што сега стојат работите сигурно ќе го освои мнозинството гласови од изборниот колеџ, порачува истиот човек кој уште во јули 2016 беше меѓу првите луѓе од меинстрим левицата кој предвиде пораз на Хилари.

Форбс пишува дека САД треба да почнат да размислуваат во поконкретни термини за можноста од напад од Северна Кореја. Би било тоа класично ширење милитантна параноја додека не ви текне дека на едната страна на клацкалката седи некој како Ким а на другата некој како Трамп.

Во последно време ни се случува еден парадокс: додека слушаме дека веќе е роден првиот човек кој ќе живее вечно, и дека човечкиот век генерално се продолжува, околу нас се разболуваат и на млади години умираат куп познати и пријатели. Добро, кај е тој трансхуманизам што го зборите? 

„Што мислевме дека ќе произведеме со нашите медиуми кои се полни со гнев и нетрпение?“ прашува Мат Таиби во Ролинг Стоун „некој сензитивен генијалец?“ 

По логиката на до неодамна неприкосновено доминантната идеологија, неолиберализмот, пазарот и конкуренцијата се единствените чесни судии во животните битки. Но, кога тие битки создаваат армии губитници, прашање е на ден кога тие ќе го одберат својот Трамп или Брегзит. 

Фото-бомба се вика кога неповикан ќе се испрчиш на нечија слика. Оваа е „на денот“ бидејќи натрапникот не е меѓу двајца луѓе туку меѓу две небесни тела.

Без разлика како изгледа лудилото на кој и да управува со Северна Кореја, на секој тамошен владетел му е кристално јасно дека напаѓање на САД со нуклеарки без сомнеж ќе резултира со одговор кој неизбежно ќе ја претвори земјата во еден џиновски кратер.

Во Америка е, кај ќе биде :) Сè уште не може да го поднесе Трамп но деновиве мора по медиуми да чита како токму неговите гласачи биле клучни за победата на цепаницата.

ФОМО (страв од пропуштање / fear of missing out) е кратенката што без да трепнеме им ја налепивме на тинејџерите и приближно младите, затоа што се неспособни да остават тоа смартфонот и да престанат да проверуваат што прават другите по Инстаграм и Фејсбук. Сега ФОМО тропна на врата и кај овие разумниве и способни генерации.