ЖАЛАТ ШТО НЕ ИГРАЛЕ ЗАЕДНО
Бобо: Ти стално ме смееш. Сега баш им раскажував на луѓе дека си еден од најдобрите играчи во историјата. Сакав да играм заедно со тебе со години и секогаш зборев во управа, да го купиме Верон, да го купиме Верон, да го купиме Верон и на крај кога дојде ти во Интер, јас бев “готов“, не ме биваше веќе. Но одигравме една година во Интер и убаво се забавувавме.
Верон: Се сеќаваш во Парма кога спасивте г`з и кога не победивте 1:3?
Бобо: Па ние стално победувавме против Парма.
Виери: Не не, чекај само таа ја победивте на гости кај нас.
Бобо: Аааааа ти зборуваш за Лацио, кога Манчини даде гол со петица.
Верон: Да. Потоа јас и ти се видовме во соблекувална. Ти ми рече сакам да играм со тебе, а јас ти одговорив дека и јас сакам да играм со тебе. Требаше да ме почекаш во Лацио. Зошто мораше толку клубови да менуваш, не можеше да седиш на едно место?
Бобо: Јас сум нервозен тип, не ме држи место. И дома сум таков, станувам навечер и три пати го менувам креветот.
БОБО КАКО “СТАР“ И АНКСИОЗЕН ТАТКО
Бобо: дома добри сте, малите како?
Верон: Кои мали, беа мали кога те запознаа пред 20 години, сега се големи.
Бобо: Гледај жено неговите имаат по 20 години.
Верон: Епа редно време беше и ти да направиш.
Бобо: Остај, на граница бев. Скоро дедо сум. На скоро 50 години направив дете.
Верон: Спие ли навечер?
Бобо: Да.
Верон: А ти спиеш во друга соба?
Бобо: Да, затоа што сум нервозен, често станувам и ја гледам. Ја проверувам дали дише, дали мрда и заради тоа се плашам. Не можам да издржам, таков тип сум. 1000 стравови имам, анксиозен сум и спијам башка.
НИКОЛА ВЕНТОЛА ГО ФАЌА ОД ДВЕ ЧАШИ ВИНО
Верон: Добро каде е Вентола?
Бобо: Во Милано.
Верон: Игра ли уште?
Бобо: Не, какво играње. Ми се јавува по 70 пати на ден. Баш вчера раскажував, на ручек пие две чаши вино и после одлепува. Вчера ми пушти гласовна порака од 2 и пол минути. Ја гледам и викам што му е на овој, кој пушта толку долги пораки? И почнува:
Бобо, многу те сакам, немој никогаш да ме изневериш, не ме оставај, јас верувам во тебе, ти си ми брат за цел живот. И плус плаче во пораката.
ВЕРОН ГО КАНИ ДА ДОЈДЕ ВО ЕСТУДИЈАНТЕС, АМА КАКО ИГРАЧ
Верон: Кристијан ти кога престана да играш?
Бобо: 2009-та.
Верон: Сега колку години имаш?
Бобо: 46. Престанав пред 10 години, а можев да играм уште 2-3.
Верон: Епа што не продолжи?
Бобо: Не продолжив, бидејќи јас имам потреба од мотивација и сакам да видам 80.000 публика, ако не тогаш не тренирам. Јас барам адреналин.
Верон: Него слушај, во Естудијантес имаме потреба од напаѓач, можеш да дојдеш на една година?
Бобо: Себа, вчера се мерев и ако ви треба булдожер, ќе дојдам. 106,4 кила сум направен. Денеска пробав нешто да вежбам, гледав на ајпадот зумба и не бев за гледање. Скроз бев надвор од ритам. Потиа пробав да трчам на скали, ама ништо, се уништив. Викам, не правам веќе ништо и се вратив на кауч.
