Горан Пандев не престанува да биде во радарот на медиумите. Особено кај Италијанците кои го раскостија од барање за изјави и интервјуа.
На Џузепе Меаца е редовен ВИП гостин, скоро зборуваше за едно лацијалско радио од Рим, а сега најново, има долго интервју за наполитанскиот весник Ил Матино.
Му тежи името, затоа е и важен неговиот збор. Го бараат за разни мислења околу актуелните случувања во Серија А од каде замина како легенда со 20 годишен стаж, што е реткост за италијански, а не па за странски играч.
Од тројната круна со Интер од италијанските купови со Наполи. Кариерата на Горан Пандев беше ролеркостер од емоции, од еден трофеј на друг. Македонецот беше еден од оние што знаеше да остави свој белег. Без никогаш да го крене гласот, честопати прифаќајќи ја улогата на спореден актер, бидејќи на крајот неговата способност да постигнува голови и да биде тимски играч, го направи незаменлив за сите тренери, стои во најавата на Ил Матино.
„Убаво е да кога ќе видам две од моите поранешни екипи како се борат за Скудетото“, вели Пандев за двете екипи со кои испиша прекрасни страници во кариерата.
Пандев, на крајот кој ќе го освои Скудетото?
Сигурен сум дека борбата ќе биде отворена до крај и се надевам дека ќе се радува една од првите две екипи кои се во моментов на табела.
Дали тоа „Се надевам“ значи дека се плашиш од изненадување?
Па, и Аталанта може да влезе во борбата. По елиминацијата од ЛШ и откако го видовме настапот во Емполи, мораме да ги вклучиме во трката за титулата. Гасперини има широк состав и многу играчи се во фаза на опоравување.
Да се обидеме да го анализираме првенството почнувајќи од Наполи.
Дојде победнички тренер како Конте, кој има силен карактер и жал ми е што имаше толку многу повредени. Потоа го продадоа клучниот играч Кварацхелија кој можеше да ја направи разликата во формација 4-3-3. Да бидеме искрени. Тој можеше сам да реши натпревар. Мислев дека јануарскиот преоден рок може да му помогне на тимот, но клубот секогаш работи на овој начин и ја следи оваа линија со години.
Интер?
Интер е Интер и ако го носиш тој дрес, знаеш дека секогаш треба да победуваш. Го имаат најсилниот состав со квалитетни замени на сите позиции. Вистина е дека имаа мал пад, но сепак тие се тимот што треба да се победи. Навикнати се да победуваат и знаат што сакаат.
Потоа тука е третиот опасен тим.
Аталанта малку го промени начинот на игра во Италија. Би сакал да видам освојува нешто тим кој не е меѓу фаворитите. Гасперини може да го направи тоа бидејќи изградија тим за победи и многу се засилија. Сега имаат една цел и можат да ја искористат директната пресметка на стадионот Марадона. Добро го познавам Гасперини и знам како игра. Постигнуваат многу голови и се забавуваат.
Ама добро го познаваш и Симоне Инѕаги.
Игравме заедно во Лацио и уште тогаш беше луд по фудбалот. Ги познаваше сите играчи, дури и оние во Серија Ц. Паметот му е во фудбалот 24 часа на ден и јас сум среќен поради неговите успеси.
Уште тогаш беше тренер?
Апсолутно да. Секогаш размислуваше што да се направи на терен. Ми велеше: „Треба да го направиш ова движење“, „Оди длабоко“. Бев млад и тој ми даваше голема помош дури и со зборови.
Да се вратиме во минатото. Што ако кажеме Неапол?
Сè уште ме возбудува. Тоа е град кој ми даде многу. Моето семејство си помина прекрасно и кога си одевме, сопруга и децата плачеа. Играњето со тој дрес ти дава посебна вредност.
Од фудбалска гледна точка, што ти даде тој клуб?
Имав среќа да играм со шампиони: од Лавеци до Кавани, од Мертенс до Игуаин. А потоа кога пристигнав го најдов факторот Мацари. Тој тим се наоѓаше на памет на теренот и беше лесно да се вклопам. До смрт се забавував во тие години. Изборот од Интер во Наполи се случи по природен пат.
Навистина?
Кога одев да играм против Наполи, бев импресиониран од атмосферата на стадионот. Тоа беше огромна емоција, дури и како противник. Тогаш Наполи растеше и јас веднаш ја искористив можноста. Мацари ме сакаше по секоја цена. Се сеќавам дека ми се јавуваше секој ден и всушност тој ме сакаше со него и во Интер и Торино, но тоа не беше можно.
Со Наполи освои два Купа на Италија, но имаше и горчливи моменти.
Финалето на италијанскиот Суперкуп во Пекинг во 2012 година беше големо разочарување. Одигравме одличен натпревар против Јувентус и поразот на таков начин не беше убав. Убеден сум дека денес со ВАР никогаш немаше да загубиме, макар и Бјанконерите да беа исто толку силни. Но, имам и горчлив вкус во устата и за елиминацијата од ЛШ во 2013 година.
Зошто?
Елиминацијата со 12 бода во групата беше удар. Имавме луда конкуренција, жалењето беше огромно. Бевме во тешка група, но направивме нешто неверојатно. Убеден сум дека ако ја поминевме рундата, можевме да стигнеме до финалето.
Играњето во Наполи те наведе да му го препорачаш синиот дрес на својот сонародник Елмас.
Му реков: „Оди во Неапол, победи и никогаш нема да те заборават“. Речено, сторено. Јас освоив два купа на Италија и се сеќавам на славјето, а кога го освоија Скудетото можам да замислам што доживеал Елмас, кој ќе остане запишан во историјата. Затоа кога разговарав со него го убедив да прифати во секунда.
Кој е Пандев од Наполи на Конте?
Распадори многу ме потсетува на мене, бидејќи и јас сакав да играм зад првиот напаѓач. Добро му оди, иако сум свесен дека му е тешко да го најде вистинскиот простор. Тоа беше и поради менувањето на формациите.
Сега Наполи го бара најдобриот Лукаку.
Да, во право си, затоа што тоа е човекот кој недостасува во овој момент. Сите знаеме што може да даде во однос на голови и перформанси. Штом Конте го сакаше толку многу во Наполи, има одлични причини за тоа, бидејќи го познава подобро од кој било.
Што му недостасува?
Ако се врати да биде лидер, може да го води тимот и да го фати за рака. Ова го велам затоа што има искуство и има многу освоено. Треба да се врати она што беше претходно и не треба да чувствува голем притисок. Мора да се чувствува слободен.
Пандев веќе одлучи ли што ќе прави кога ќе порасне?
Никогаш не сум сакал да бидам тренер. Сега сум спортски директор во ФФМ и многу се забавувам. Поминувам многу време во Македонија. Најдов нешто што ми ја дава истата радост како кога постигнував голови.
За што се работи?
Откривањето на таленти ме прави среќен, исто како кога ја гледав топката додека влегува во гол. Тоа е прекрасно чувство. Вистина е дека треба многу да се патува, но ние почнавме да ја обиколуваме Европа за да бараме деца со македонско потекло и да ги донесеме во репрезентацијата. Патувањата се многу, но тие се наградени со радоста да се види дека има многу талентирани деца.
