- Во студијата од ЕУ, насловена „Западниот Балкан во 2035 – иднината во четири сценарија“, јасно се укажува дека до 2035 година нѐ нема во ЕУ, а и за понатаму неизвесноста е голема.
- Можеби, глобалните/ЕУ/регионалните предизвици за нас, во Македонија, во моментов, се помалку важни. Меѓутоа, изминатите неколку недели сме сведоци и на поткопување/разнишување/уништување на општествениот систем при справувањето со националните предизвици поради катадневните изливи на моќта во отсуство на политичка, општествена и човечка етика.
- Тоа што се случува во моментов во Македонија е невидена деградација на сите вредности, понижување од невидени размери, дно на дното. Слушам, читам, се прашувам и се чудам, и така до недоглед. Проверувам повеќепати: дали е можно, дали е точно тоа што го слушам и читам.Т
- Сè поголем број студенти и граѓани ме прашуваат со резигнација: Професорке, зошто кај нас нема протести како во Србија? За миг сум збунета и си велам: Па, зарем не се сеќаваат?
- Сцените што успевам да ги видам будат дежа ви чувство, особено сценографијата. Црвената боја на рацете и улиците, која треба да покаже крволочен режим и страдалници што се подготвени со живот да се борат за ЕУ и НАТО – веќе видено. Девојки што пркосат пред полицајци – веќе видено (нашата додуша ставаше кармин огледувајќи се во штитот на полицаецот – но фотографијата го обиколи светот). Идејата за неистакнување лидери на движењето, за хоризонтално поврзување и пленумско одлучување, широка агенда во која секој може да се препознае и солидаризира – и (зло)употреба на една трагедија – сето тоа сме го минале.
- Македонската „шарена револуција“ заврши со продажба на македонството, во замена за воена алијанса и геополитичко позиционирање, и со лидери за кои дури и Груевски изгледа како Черчил.
