“Уац кукинг док?“ - ме праша Ушко Долгоушко.
“Почекај ќе видиш!“ - му одговорив.
Зајче - рецепт што нашето просечно гласачко тело го спрема сѐ поретко. Или евентуално, стриктно при специјални пригоди од типот: пензионирање, полуфинале лига шампиони, кршење браник на кола пошто несакајќи сме го утепале у вожња.
Како би го опишале вкусот на зајачкото во кратки црти? Пилешко со карактеристики на дивеч.
На крајот од денот, сѐ зависи од начинот на припрема: марифетот, печката, времетраењето, зачините. Денес ќе спремаме зајак на француски начин. Со сенф. Симфонија од суптилната рустичност на месото и елегантниот шарм на сенфот која ќе ве лансира во некои нирванични состојби на телото и духот. Го спремаме од нула: со обескоскување до шефовски бакнеж.
Предупредување: кога купувате цел вакумиран зајак од маркет/месара, може да налетате на перверзни форми и облици. Не му отварајте работа на дедо Сигмунд.
Чекор први - обескоскување: наострете го ножот како јапонска катана чувана под водопад со децении. Да биде остар како погледот на Трамп на неодамнешната фото-сесија. Прво ги вадиме изнутриците (срце, џигер, душа), а потоа пишуваме на Јутјуб "How to debone a whole rabbit" и следиме инструкции, пошто вака не можам да опишам. Можам да кажам само дека треба да бидете веома врло претпазливи околу ‘рбетот и градниот кош, поради тенките коски.
Чекор број два - зајачки бујон: кога веќе месото е одделено од коските, преминуваме кон создавање на течна магија - бујон од зајак. Лепотата на овој рецепт, а впрочем и тајната на целата француска кујна е што ништо не ‘оди фира‘. 0% отпад, шо би рекле инвајрменталистите шо не јадат зајачко. Значи сите мали парченца месо што не сме успеале да ги отстраниме при обескоскувањето, плус самата коскена зајачка арома, и целата суштина и круцијалност на оваа животинче ќе бидат претопени и преточени во оваа течна рапсодија. Покрај коските, потребен ни е и зеленчук: праз, кромид, морков, лук како и свежи билки: рузмарин и мајчина душица.
Неколку трикови: - правиме буќет од свежите билки: во зелениот ден од празот ги сместуваме нашите билки и затвораме со кујнски конец, или при немање на истиот, со обичен шивачки конец (види фотос). Ентузијастите можат да користат и вилер конец, за гоблени.
- во тенџеракис ги сместуваме коските. Ги преливаме со вода. Го дадаваме ситно сецканиот зеленчук и букетот.
- саат време, најмалце, на тивок оган.
- јас пошто сум нихилист, додадов и 200 мл. бујон од дивеч. Вие можете да фрлите говедска коцка. Одлично појачање.
- на крај ја прецедуваме и сепарираме добиената течност. Оваа прекрасност ќе ни биде основа за динстањето подоцна. Доминација у најава!
Чекор треќи - печурките: овој тертип на припремање на печурки во наш слободен превод би бил ‘обелување‘. Во мало тенџере си сместуваме печурките (по избор), ги прелеваме со вода, убацуваме 150 грама путер и сок од цел лимон и на среден оган ги ‘топиме‘ десетина петнаесет минути. Страшно!
Вака припремени ги оставаме во растопениот путер сѐ додека не дојдат на ред.
Чекор четири: во голем лонец топиме 200 грама путер и во него ги запржуваме претходно зачинетите (сол&бибер) парчиња месо. 5-7 минути со ротирање. Месото надвор во тањир. Во лонецот додаваме 4 топки кромид, од оној ситниот.
Прскаме 3-4 супени лажици брашно. Пржиме 10-тина минути, го враќаме месото назад, го тушираме бујонот, додаваме 250 мл. хопла и на динстање. Вака саат време.
После еден час, во лонецот додаваме многу сенф (250-300 грама) и цели зрна бел пипер. Многу незгоден тандем, во позитивна смисла. Динстаме уште половина час, за течноста да згусти и да добие сосовски карактер.
Чекор пет: додека месото се динста, ние се претвараме во изнутриционисти - ги припремаме внатрешните органи. Прво сосот: многу лук и магдонос, екстремно иситнети, маслиново и балсамико и буковец. На загреана грил тава ги печеме парченцата. По две минути од страна, за да останат сочни. На крај ги брцаме во сосот.
И драги читатели, дошло време за сервирање.
Прво идат култача-две од месото и сос. До нив ги продружуваме печурките (нека се натопат и они од сосот). Изнутриците можат да се додадат од страна за да ја разбијат оваа окер композиција со својата елегантна лакованост.
Уживајте до последно ‘мх, мх, мх‘!!
Кирил Стоименов - љубители на Зајачарско