Се пренесува исклучиво преку капки, односно со близок човечки контакт. Затоа, добро е да се перат улиците. Не, улиците треба да се перат од психолошки причини, за да не ни биде страв да излеземе. Но, посигурно е да не излегуваме, освен ако не е неопходно. Треба да се излегува заради имунитетот, но подобро е да останеме дома.

Конечно нешто добро и од пандемијава. Да не беше таа, на старките веројатно немаше да им текне да седнат и да направат нова ствар бидејќи стадионите им беа полни иако најтазе песни кои ги свиреа беа од пред 25 години. Ете ни ја сега ‘Living in a Ghost Town’, песниште.  

Погледнете го видеото. Нас толку не нè снеможи непримерената бројност на полицијата (на крај се собраа 14 џандари), не толку ни нивната бруталност, тоа што непотребно го тепаа со пендреци и газеа со цокули и додека беше на земја, што го влечекаа како крпа. Комплетно нè снеможи тоа што оваа безочност беше проследена со аплаузи од балконите. Аплаузи од примерните граѓани кои ги почитуваат одредбите. Е, натаму сме тргнале.

Накратко: одлично. На популација од 43 милиони, имаат околу 50 пациенти. Не затоа што се гаталци туку зашто се паталци, па се имаат навежбано на претходните искуства. За земја и народ кој ги преживеале далеку посмртоносните вируси на Ебола и Марбург, ковидов е детска настинка. Ама и општо, Уганда ги руши оние глупи стереотипи за Африка како континент на хаосот. Алал им вера.   

Супер приказна за двајца будалетинки кои сфатиле дека во оние утрински/дневни емисии им е најбитно да ја пополнат програмата и минутажата и дека не прават некој професионален ветинг на гостите па почнале да се појавуваат по телевизии како експерти за јојо, готвачи, фитнес гуруа... Ех, ние какви експерти и аналитичари се изнагледавме по дебатни емисии.

Добро, не баш секој ама колку за паралела со онаа за „мислењето е како шупак - секој го има.“ Разговор со професорот од Стенфорд чие истражување прилично ги размрда карантинските политики - дека ковид инфекцијата е многу повообичаена отколку што ја мислиме. На секој човек кој здравствениот систем го знае како позитивен на коронавирус, околу него има 50 до 80 луѓе кои го имаат истиот вирус. Ако Македонија во моментов има 1.231 регистрирани, помножете со 50 или со 80.

Може се исти и на излгед, и на тон, и на муабет, и личат како да се правени по рецепт, меѓутоа сепак се снимаат, а тоа во моментов е многу поважно отколку разноликоста.

Кој ја гледал, да си го обнови материјалот и репликите. Кој пак не ја гледал, сега е време да го фати возот. Животот може да се проживее и без гледање на оваа претстава, ама па, глупо е.

Постојат четири типа човечки коронавирус и постојат четворица над-човечки Стоунси кои и во пандемија функционираат како и секогаш: Џегер ја носи песната, Рони ги одработува гитарите, Кит си го прчи и буричка колку за зачин a Чарли одработува смена како да работи на патарина. И тие и вирусите се имаат појавено исто време на планетава. И никој ништо не им може.

Германската канцеларка ја објаснува сензитивноста на моделот за ширење на пандемијата и пресудната важност на малите промени во стапките на репродукција. Што има Меркел да објаснува такви работи? Па, жената има докторат по квантна хемија. Ние за објаснувања го имаме Самка.

„The Coming War on China“ е документарец на повеќекратно наградуваниот новинарски ветеран Џон Пилгер во кој се составува мозаикот на ужасното сценарио во кое учествуваат две нуклеарни сили: најголемата воена сила на светот, САД, и втората по големина економска сила на глобално ниво, Кина. „Таа војна не е само можна, таа војна е планирана“. 

Нотиравме кога битолски деца трчаа по Даниел Кајмаковски и белградски по некој гејмер, редно е да нотираме и кога предмет на детската возбуденост е Која од Дисциплина кичме а повод, една-две лекции кои не треба да се заборават. 

Две Италијанки кои живеат во две соседни згради си го решиле проблемот со својата пасија и во време на карантин. Ама, лесно е со тенис, оди да те видам со табла. И да смислиш како, ќе ти треба и трета зграда за од неа некој да ти ц'цка дека си одиграл лошо

„Playing for Change“ е проектот на Марк Џонсон од кој лани излезе „Weight“ на Роби Робертсон (за раѓањето на песната - тука). Сега се решиле за кубанскиот класик кој го популаризираа Буена Виста во 1997 година. Снимано е во Куба, на локации во САД, Либан, Јапонија, Мали... и ти доаѓа да излезеш на улица и да се разиграш.

Над Тит-Ток деновиве кружи еден баук, баукот на советските музички спотови од 80-тите години. Духовите на непотребната носталгија ги повикаа група (денешни) тинејџери кои решиле да го реконструираат естетскиот модел на тогашните видео записи. И тоа изгледа и одлично и одвратно.

Една од поважните поенти од пердашењево „фитнес инфлуенсери“ е: „моето тело изгледа добро затоа што сум доволно млад па мојот неук начин на исхрана се уште немал доволно време за да ме стигне... а вложувам многу напор за истите тие пракси да им ги проповедам на моите следбеници.“

Ако „дај едно пиво“ ви е стандардна нарачка во вашата омилена кафана, кафиќ, ресторан, бар, лаунџ бар, бистро, кај Пуно или друг објект од забавно-алкохолна природа, не мора да ја менувате нарачката кога ќе заврши ова срање од пандемии и карантини. Само треба да им објасните на луѓето што сега подразбирате под тоа.  

Колку само малку треба еден фраер како Џон Траволта да заличи на џибер од Сурдулица. Ништо постпродукција, си-џи-ај, такви финти. Само смени му музика и ете го него. А му личи, мајку му!

Кога Семелвајс се обидувал да ги убеди другите лекари дека мора да мијат раце, тие го исмејувале бидејќи неговото тврдење не им изгледало научно оправдано. На крај го имат стрпано во лудница.

Пред некое време имавме една кинеска докторка како се спрема и облекува и облекува и облекува пред да влезе кај заразени од ковид-19. Сега имаме и една Французинка во слична позиција.

Туниската армија употреби еден од своите хеликоптери за да растера група свои граѓани кои решиле дека баш сега е моментот да играат фудбал. За среќа употребени се само перките на хеликоптерот, и ништо од оружјето на него.

Жената завршува на клиниката во Звездара откако има контакт со пациент позитивен на ковид-19. За тоа како докторите и останатите здравствени работници се справуваат со пандемијата има само пофални зборови, за властите сосема е друг вокабуларот, а болеста е башка приказна.

Некогаш мора училиштата повторно да бидат отворени. Ако не за друго, тогаш кога ќе почнат по дома да се самозапалуваат менторите, порано познати како родители. И еве нè на свеченото отворање.

Можеби и не е најпаметно на град од 16 милиони луѓе да му дадеш само два часа фора пред да му стегнеш полициски час од 48 часа.