Таму стана ваму. Планините ми грабнаа третина од видикот а влажноста на воздухот ме потсети дека Сонцето во Македонија мила некако порадосно свети и те клоца по газот за да те извади од дома, да те придружи и да го осветли секое ливче по патот.
Во меѓувреме, бев на гробишта во Битола, други во Велес, бев на Петровден и Илинден во Лабуништа, на Богородица во Лешок, на Гавазова во Могила, на плажа во Струга и Љубаништа, на бања во Катланово, на рипче во Трпејца, на молчење по врвови околу Маврово. На Свети Наум... Бев и во џамија за прв пат, на свадба во Топаана, дури и случајно завршив на Пирин на денот на независноста на Бугарија. Илјадници мириси, места, глетки и емоции во центрифуга кои, какви и да се, електризираат и укажуваат оти си жив и далеку од имун на среќата и јадовите, па до грч се трудиш првата да доминира.
Дома сум и тука се сите прекрасни луѓе без кои кули и градови немаат некоја посебна смисла. Тука сум и лумпувам. Аџамија што успева во најголемиот дел од времето да биде посакан и добредојден. Имам екипа од соништата што е бројлива на прсти и која се грижи за сечие добро на масата. Се слуша убава музика, се јаде добра храна и се пие скапоцен пијалак. Не се бара отповеќе и се добива многу. Знае да се скрчка добар ајвар, да се лоцира еликсир од ракија, да се танцува со часови и да се слави со врескање и кренати раце.
Раситнети души и злонамерни плашливци одбегнувам ко нинџа а самава кожа ми закоравела како кај рептил па сега емоции консумирам по строга селекција. Влезот за нив го отворам исклучително пред проверената банда и на места каде животинските се единствените звуци а светлината доаѓа само од небо.
Легнат на брашно, можам да ви кажам дека деновите убедливо ме потсетија и на правилникот за игра во Македонија мила. Ме потсетија и ропаците што турираат со автомобили баш кога ќе стапнеш на пешачки. Ме потсетија и пешаците кои бавно парадираат среде улици небаре се на татко им. Се сетив и дека сум роден и пораснат во земја каде за да бидеш уметник мора да си и службеник.
Бекап на видливиот оптимизам и редовна обработка на извесни тема и идеја кои ќе ги прочитате со задоволство. Тоа е агендата за иднината на оваа бавча чии плодови никако не смеат да се горчливи или кисели. Гневот и мачнината во фиока и 4 очи отворени во потрага по нешто за кое вреди да се пишува со мерак а кое задолжително се чита со насмевка.
На пример, низ страници и страници би ја обработил дилемата: што е посочно во Македонија мила? Доматот, жената или лубеницата? Или во зборови да ја врзам личната потрага по момата со вкус на шира. Може и новиов бавчаџија Бетмен, на пример, да го потсетам јавно дека вети полнет охридски крап. Не барам премногу комшија, само да биде крап и да биде охридски. Виното е од мене... па потоа може да ви раскажам дали сме стигнале до длабоконо.
Само да не ви се расплачам лутајќи по тема за која внатрешните органи ќе потврдат оти е вредна за обработка. Ајде, времето ќе си каже а просторот ќе го менуваме по ќеиф. За убаво, на здравје!
Заради физичката позиција на пишувачот, Т'га - та од југ како некаков допис од далечина веќе загуби смисла. Но и сега сме на југ а како што вели драгата Илина "југот е секогаш долу," со што да пишуваш под овој наслов не ретко дава причина за штракање по тастатурава. Значи скелето го реконструиравме и кренавме ново а на него ќе малтерисува истиот работник.
В.Л.Адо
