Рок ѕвездата Џони Халидеј (или Алидè, како што се изговара на француски), кој почина на возраст од 74 години од рак на бели дробови, е најуспешниот музичар во историјата на Франција. И покрај феноменалниот успех во својата земја, малкумина го знаеа вон неа.
100 уметници од цел свет ги создавале 66-те илјади слики кои го сочинуваат филмот посветен на холандскиот сликар. Доколку би биле поставени физички во просторот, тие би зафаќале територија колку цел Лондон и Менхетен заедно.
Тоа дека серијава е за група богати американски мајки и нивните проблеми сигурно не е баш некоја реклама за неа. Но под површината на совршениот свет на Монтереј, Калифорнија, лежат куп трауми, тензии и лаги чие разоткривање е и болно и катарзично. Особено со таков актерски кастинг и со таква музика.
Што се однесува до движењето Само јако и Бели можам да кажам дека нивното делување е стварно револуционерно. Точно е дека е пролет и точно е дека сум љубител на пролета, но не оној љубител кој оди и го мириса цвеќето како полу-заспаниот бик Фердинанд кој е несвесен за својата сила, бик кој неодоливо потсетува на апстинент.
Од локално тролање и интернет спрдачина, Љубиша Прелетачевиќ - Бели одеднаш на дел од анкетите во Србија почна да се појавува како еден од можните кандидати кои би влегле во втор круг на избори. Колку што нам сето ова ни станува посмешно, толку на сите оние карши него ова не им е смешно. Едно објаснување на појавата Бели, од локален српски експерт / аналитичар.
Тоа што Борат и Али Џи му беа на Саша Барон Коен, Љубиша Прелетачевиќ - Бели му е на Лука Максимовиќ. Еве ги двајцата на едно крајно серизоно интервју за Н1, како дел од претседателските избори во Србија.
Не знам дали сте забележале, со децении капата ни ја кројат исти луѓе. Дачиќ, Вучиќ, Драшковиќ, Чанак, Љајиќ, Николиќ, Веља, Маја, Борис... сè е исто а на Србија никогаш не и било полошо.
Кандидатот на СПН, Љубиша Бели Прелетачевиќ, за само 3 часа откако почна да собира потписи за кандидатура за претседател на Србија, успеа да наниже поддршка од вкупно 46.000 граѓани. Како тоа кои се СПН? Сарму Пробо Ниси. Сериозно.
Годината што ја оставивме зад нас консензуално е прогласена за таква која не сакаме да се повтори. За ретроактивно да се рационализира сето она што му се случи на светот, и што ќе продолжи да му се случува, меѓу другото се посегнува по филмови кои визионерски го претскажале она што денес го живееме, а чии пораки не сме ги сфатиле доволно сериозно. Еден од нив е токму овој.
Ејми Херман е историчарка на уметност, но таа држи курсеви за визуелно „описменување" на голем број професии кои немаат директна врска со уметноста - полицајци, бизнисмени, болничари. Сега има и нова книга.
Претходник на минимализмот, надреализмот и театарот на апсурдот, Сати себеси не сакал да се нарекува композитор, туку човек кој создава амбиентална музика што се вклопува во просторот како дел од мебел. Ова е само една од неговите ексцентрични идеи, кои и по век и половина од неговoто раѓање само покажуваат колку бил пред своето време.
Викендов беа доделени наградите на фестивалот Санденс. Онаа на публиката и на жирито ја доби „Раѓање на нацијата", којшто зборува за побуна на еден афро-американски роб во 1831.
Во декември 1950 Гатри потпишал договор за изнајмување новоизграден стан во Бруклин. На една страна на документот е авторот на „Оваа земја е твоја земја", химна на (замислената) рамноправност на сите што живеат во Америка. На другата страна е потписот на стариот на Доналд, Фред Трамп. Почудна комбинација, здравје.