- Некое кратко време, далеку од Џим Крау во Америка, Париз добива своја звучна утопија без ограничувања по боја.
- До 1919, луѓето полудуваат по le tumulte noir, очајни за фина занимација после толку години смрт и откажувања за време на Големата војна. Се вртат кон џез, за нив освежувачки неевропска, поинаква и нова музика.
- Се отвораат клубови токму такви какви што ви паѓаат на памет, и какви што за жал, немаме денес.
- Токму на оваа сцена се провлекуваат имиња како Џозефин Бејкер и Сидни Бечет, омилениот џезер на Вуди Ален, чија композиција е на интрото на „Полноќ во Париз“.
- Естетиката на Вес Андерсон има влијание од различни жанрови, од хорор, до романса.
- Ретко кој режисер може да се пофали со инстант-препознатливост како Андерсон, па критичарите и публиката со години се прашуваат на што се должи тоа.
- На списокот се „Кој се плаши од Вирџинија Вулф“ и „Дипломец“. И е добар список за наслови што не сме ги начекале и за луѓе што не знаат веќе што да пуштат.
- Како што често бива со паразити, така и манипулаторите полека еволуираат и се адаптираат на сè посвесното опкружување.
- Во последно време, психологијата идентификува нови, порафинирани манипулативни тактики кај нарцисите и социопатите, затоа што, како што вика Ина, енергетски вампири се и имаат природен талент да се прилагодуваат како камелеони.
- Учат да глумат емпатија (без разлика што не се способни за емпатија), го рафинираат користењето на вината и срамот, преминуваат на нешто што се вика микрогаслајтинг и сместени се удобно на дигитални платформи за да саботираат. Темелно е објаснето. Чувајте се.
