Да потсетиме, група македонски интелектуалци пред пар месеца објавија отворено писмо до ЕУ како реакција на ставовите и барањата во Декларацијата на бугарското собрание, ставови кои деновиве беа бетонирани од бугарската академија. А Стево - изгубен во свемирот - Пендаровски најде да кука за тоа како не сме знаеле доволно бугарски актери. Што би рекла онаа севселенска будалетина „Изгубен во времето, би го барал семето, одејќи по жицата.... на мојот мултиетнички народ“.

Потресно видeо за тоа како македонските политички елити (лелеј како нереално звучи ова) не се откажуваат лесно. Штом влезат во трка (септември 1996), штом се пробијат во топ 10, се држат ѕверски и со натчовечки напори нè оддржуваат на листата. Уште да видите за што се работи.

Кратка историја на погледите и ставовите на македонските претседатели за нивната држава.

Владата на Р Бугарија треба да престане да се преправа дека македонско малцинство не постои. Нема зошто да им се заканувате на други држави; не го поставуваат тоа прашање тие, туку ние, граѓаните на Р Бугарија со македонско самосознание. Крајно време е бугарските демократи да го пуштат духот на Тодор Живков конечно да си замине.

„Македончик“ е полски документарец кој го прави Петро, син на Мито, еден од бегалците од Егејска Македонија кој завршува во Полска. Петро се враќа во селото на татко му и средбите со луѓето се фасцинантни и длабоко трогателни. Што сè не направија Грците да ги одродат овие луѓе и ама баш ништо не им можат.  Нејќеме да ја поврземе приказната со Преспанска Македонија пошто ќе фатиме да пцуеме и нема да престанеме.

Додека Грција го регистрираше „Macedonia the GReat“ (Мицокатис ја искористи посетата на Заев за во очи да му се насере со официјална промоција на новиот слоган), според Преспанскиот договор (најлошиот договор за Македонија после оној Букурешкиот), ние дури ни следниов слоган не би можеле да го регистрираме. Бидејќи би му фалело северна.

Од Владата на оваа туробна северна творба би ви рекле „Кои сме ние да кажуваме на кој јазик пеат тие?“ Се викаат Чепкало проект, од Грција се а тоа автоматски значи дека не пеат македонски, бидејќи според она што го потпишаа Заев и Никиликс во Преспа (а што е темелен документ на оваа туробна северна творба), терминот македонско во Грција е резервиран за она што ѝ припаѓа на хеленската култура и традиција. А да видите чудо, ќе ги разберете. 

Одамна го немаме видено Куманово, но од она што го видовме во репортажата, сиве овие години на транзиција очигледно го немаат видено и неговите градоначалници. Насловот на репортажата е „Урнатини на социјализмот“ а градот нуди доста материјал за таов наслов.

Кога лансираш ракета на далечен пат, нејзината непрецизност на почетокот може да изгледа мала и небитна но како што проаѓа време и растојание, грешката во траекторијата станува сè поголема и повидлива за на крај таа да отиде негде уџум. Значи, зошто сме ваму кај што сме во 2019-та година? Можеби затоа што вака тргнавме во 1991:

Во една ТВ прилика, градоначалничката неприлика Петре Шилегов бомбастично праша „Дали знаете дека ова наше Скопје 20 години не е измиено?“ И дека сега тој и неговите ќе фатат и ќе го измијат. По којзнае колку време, деновиве во Скопје паѓа дожд и одма ти станува јасно колку го имаат измиено.

Се вртам кон останатите обескартени кои како со стрела прободени спуштаат поглед, стандарна глетка за нашиот менталитет. Кај нас стана пракса да си тотално океј кога ништо не е океј, ама пак јас океј сум дека мене тоа не ми е океј.

На прекрасен гевгелиски, дечкото фаќа неколку добри поенти во својот предизборен говор. Не ми е криво што немам што да ви дадам, криво ми е што немам што да ви земам.

Не знаеме кој е малиов, ама е прејак. Слушајте, учете и памтите. 

20 години по враќањето од робија по Илинденското востание, прилепчанецот Георги Ачков, еден од 323-та Македонци отерани на робија во Дијар-Бекир, собрал сила да се потсети на ужасите што ги преживеал во 1903-1904 година кога на пат до затворот во Мала Азија биле убиени или умреле од мачење половина од Македонците осудени на сто и една година. Негово сведоштво денес се чува во збирката ретки книги во НУБ „Свети Климент Охридски“ во Скопје.

Детал од една кореспонденција на британската дипломатска мрежа во врска со случувањата во Македонија во турската империја, 1878 година.

Неговиот успех наспроти безизлезноста. И човечката природа на простувањето.

Македонската јавност често знае да да стане комплетно дилужанал околу тоа како сме во центарот на случувањата и како светот нè не вади од уста. Така беше за Пржино, така за референдумот, така и деновиве, за тоа датумот. Kолку подалеку е местото на кое се решава нешто, толку позаинтересиран си за тоа, само да не дојде проблемот до тебе па да треба да мрднеш со сопствениот газ (освен што ќе го преименуваш во задник).

When in Krusevo е една од ретките убави работи што се случуваат во земјава и зад неа стои љубовта и ентузијазмиот на група крушевчани кои сакаат да направат нешто за својот град при што секоја година со таа љубов заразуваат сè поголем број луѓе. Со видео го сумирале јунското издание на овогодинешниот фестивал а песна за саундтракот им дале Фолтин. Цут.