Почина Петар Луковиќ

После долга и тешка болест, на 74 годишна возраст почина брилијантниот Петар Луковиќ, еден од најзначајните пера на екс југословенските простори на сите времиња. Во нашата интимна ранг листа на новинарски ракописи, Перо Луковиќ суверено се наоѓа во шампионскиот кајак-двосед, заедно со - фала богу живиот - Борис Дежуловиќ.

Последните години беше уредник на магазинот XXZ, претходно ги држеше Е-новине кои беа закопаа со разно-разни тужби и судски отштети за „душевни болки“ (медиумот го затвори со текстот: „Збогум, бубашваби“), пишуваше за сплитски Ферал Трибјун ( неповторливата рубрика „Перо са онога света“), за словенечка Младина, за Белградско Време, имаше генијални текстови и неповторливи рецензии во музичкиот магазин Џубокс....

Сараево го памети по неговата одважност да биде гласот на неговите жители додека беше бомбардиран од Пале, глас за казнување на злосторствата, за помирување и соработка на луѓето од бивша Југославија. Во 2010 година прогласен е за почесен граѓанин на Сараево.

Последните години, ако не и децении, Луковиќ се испокара со добар дел од соборците од темните воени денови и апсолутното владеење на Милошевиќ кои подоцна се угнездија во разни НВО-а за да штекаат пари на политички коректни каузи. Овој остана терсене и рокенрол.

Она со што тој човек се бореше во Србија може да се опише како борба на Давид и Голијат, борба против целиот систем и неговите демони. На неправдата и злото сите реагираме со објави на социјалните мрежи, но малкумина се лудаците кои, борејќи се, буквално ја носат главата в торба. Имаме неколку такви и во Хрватска и веројатно ќе бидат поценети од некои други генерации. Иако, ним не им е гајле за тоа. Тие се борат додека не изгорат. Луѓето како Перо, и овие неколку наши „лудаци“, тие се светлината и го имаат моето длабоко восхитување и почит. Кај мене тие имаат кредити за сто идни животи и тоа ништо не може да го расипе или промени.
Ти благодарам и збогум „Перо од другиот свет“.
Боба Ѓудерија