И такој, ја д'нска на сина славу роѓенд'н. Изродeни су комада два, допринос на човештво од мене е даден у свој најбољи облик. Роди синови у кои се можда криев будуќи чувари на мир, можда на Microsoft инжињери, маратонски атлетичари, а можда дрипци, ранолебци, или па домаќини. Ја ги роди како деца, повивани, бањкани, а што ќе бидев у државу у коју би сви да директорујев а никој да не работи, останује енигма јер чуда у спинување професије су овде могуќи повише од вероватност, Македонију да гу шибне Халеева комета.
Што и да сам родила, ја сам си свој цех на плодност платила. Пиено - платено. Идемо даље. Многодетна сурија тражи многоденарски џеб, али тој Дедо Петревци, Стефановци и сви светци са небеса, не га прифаќав. Ало, Франкфурт... Сфаќате ли дека овија новокомпоновани нејќев да једев леб и сирење за вечеру. Па срамота, па тој не се једе, тој не се ни мези. Од шунку, кашкавал (мешан по могуќност), ѓус од цедену помаранџу се бива човек, не од пржени кришке и чај од прегорен шиќер. Еве ми тој што едесмо, не смо cool, you know what I am sayin man... Не умемо да се трипамо. Ми смо хипстери од кои све што се тражи е деца да се подгурнев сас минимум 200 денара, како да су Југо 82' произведени. Демократију гу упражњавав како Кристијано Роналдо гел за косу, a и поред тој што имав повише млечни зуби него прави скопјани у Скопје, свак има своју собу и ти вика, цитирам, искачај ми... јер тој е његова слободица, синкир на Плоштад Слободу е правено.
Деца си раснев, живот иде даље и дојде такој момент к'д сфатиш дека стариш, к'д ти сопствено дете вика дека не си фазон, јер је тој било у моду у ’90. Чекај бре, успори мало судбино сестро што вика Џеј, па не е ваљда да смо веќ загазиле у старост. Сви се бре мамицу му бафтав сас т'ј израз стари. Доста мамо, стара си. Тетовираш се, ма дај не ти личи, стара си... Па како стари, ако е Македонија само 22 године стара? Зар сам ја и од своју сопствену државу постара? Зона сумрака ли ме тепа...
Стари сте, стари сте... Дедо Стефан искача он'ј д'н на телевизор и вика дека много има стари ергени и моми и затој нè тепа бела чума. У небрано сам... Не ми е јасно... Кој гу маркира границу за да бидеш довољно стар да се жениш, довољно млад да умреш?!?!?! Црквен хор едноставно не престанује да пое морални тропари.
Стефане, козе да ти остарев... Па до к'д сас вас од светихиереј... не знам да га згоду да се бафтам. Стари моми, стари ергени... И, што? Ај да ги оженимо и одадемо сас силу, па ако фати удица рибу у плодни д'нови, не му давај да абортира, и идеш у школу, учителка ти дава све по списак, а плата у септември не ти стиза нит пет тегле ајвар, две тегле ложени пиперке и три кила сок од вишње да ставиш. Па подруми зашто купувасмо бре?
Море, тија што не су се ожениле и одале, нек си траев. И онакој к'д искочиш у кафиќ сфатиш дека у народ влада општа депра, сепарација на коњопој мушки и астал женски, сви живи у сепаратисти прошле, да се не видив, а камоли да се спанѓав. Народ никад повише поделен, слоеви никад порасцепени, кој нема андроид е сељачина, штикла 15 см на бекатон ѕвеѕка, и све свети од дотерано, а свак си иде дома посамо.
Нема љубав, бракови и сексови док је држава сас лоши економски бенсендини успиена. Нема више свекрва да е мама, тато да е свекар, живот у заедницу сас ручак уз сто пеесе тањира на астал прошлост учмаена. Деца више не ебавав ни сас тија што ги родиле да терав, а камоли и свои партнери у исту куќу да доведев, свак си поштује своју слободу по гаќе у сред пладне да се шпацира, никоја нејќе више на мужа гаќе да пере, а ти цркво и државо повикуј на многодетно многосексуално, а овамо не прашујеш како да се ожени некој што и покрај дипломе, воду у очи нема.
Старо, старо... Па к'д ќе га чују онога што од рано сабајле ми се дере под прозор старооо купувам, доваѓа ми у ист момент да га изпизду сас прво што ми дојде у главу, јер.. тропке... нема... Све е у овуј куќу 22 године старо, односно, ново...
А? Дали е ново?
Да прашам Стефана која е граница, да не случајно ја веќ дома чувам стари беќари, а ми за тој да не смо свесни... Не за друго... После можда онакој стари нема да сака црква да ги венча, а ако не се венчаш уз круне налик Стефан Првовенчани и за тој да платиш по едно 50 евриќи, брак се признава исто колко и наше име куде јужнога комшију.
