„Здраво тато. Денес слушнав на радио дека веќе поминале осум месеци (од поплавите). Времето лета, зарем не? Пред не така одамна бевме во кал до коленици, каков кошмар! Вистина е дека се се враќа лека-полека. Хозе и Ракел веќе отворија пекара. Стадионот исто така се отвори.
Валенсија помогна фудбалот да се врати. Пепе е воодушевен со Валенсија и дури ме праша кога ќе оди на Местаља со дедо. Фернандо повторно ја отвори аптеката. Тука сите пак станаа. Изгледа како да ни е во ДНК-то. Мама конечно ги сочува сите твои маици. Да бидам искрена, не знаеме како успеа, но изгледаат како нови! Јас и малиот се среќаваме со неа секој викенд но уште не е лесно.
Одиме напред, храбро како што викаше ти...
Еј да, и ова тато. Годинава нема да пропуштиме натпревар. Исти седишта, ист ред...
Те сакам, тато.
