Човек, новинар, интелектуалец и господин во мрачни времиња. Надвор од интересните котерии, од маста и власта, од паразитските а лукративни синекури, новинарски аргат, „закрпен, но чист“, како што тој сакаше да каже, и во таа метафора е собрано сè што требаше да стане човечка, морална и цивилизациска разлика меѓу човечноста и фукарлукот.

Колку што е водичот критика за законите за плаќање данок, отприлика толку е критика и за уметноста и што тоа точно вреди во неа.

Да, секоја поштена феминистка си повраќа во уста од стихот „ја би опет била тепих по коме ти газиш“, но ако е чесна кон себе, а не само кон феминизмот, знае дека барем еднаш била така, патолошки, заљубена. Невкусно? Можеби, но искрено.

Кои се тие луѓе кои денеска се претставуваат како „новинари“ и кои не знаат каде се ментално шупливи? И како на луѓето да им кажам дека сум новинар? Им викам дека сум инженер во пензија и дека отсекогаш сум го мразел новинарството, затоа што бројките се почесни од зборовите.

Ако веќе мислите добро да си поминете, не измачувајте ги браќата и сестрите во кафаната со фалбаџиство и викање. Кафаната не сака фалбаџии и гњаватори, иако ги трпи против својата волја: на секоја будала треба да ѝ се помогне да се ослободи од своите пари, а тоа е дело богоугодно.

Во спомен на своите загинати војници во нападот во Кабул, американски пабови или гости во истите почнаа да резервираат маси за цела вечер за 13 луѓе со 13 чаши пиво.

Фотографијата е од 18 август 2015 година. Сирискиот археолог Калед Ал Асад,  на колена чека да биде егзекутиран на централниот плоштад во Палмира, решавајќи да го жртвува својот живот за да го заштити древното наследство од лудаците на Исламската држава. 

Дечкото пишува под името „Сомелиерско катче“. Ако поради тоа очекувате суптилни рецензентски финеси, шармантно нијансирани сомелиерски оценки и ларпурлартистични описи од типот „на рабовите на вкусот се чувствуваат трагови од ливадско цвеќе низ кое протрчал елен лопатар“, сте се зезнале отприлика исто толку како кога би помислиле дека Смедеревка може и на голо да се пие. 

Од едно интервју на Борислав Пекиќ за ТВ Белград од 1981 година, десет години откако српскиот писател се имаше преселено во Англија.

Надлежните слуби и институции препорачуваат да се избегнува изложување на директно сонце и високи темпоератури. Засолнете се на мирно и поладно место и пијте многу течности. Пример:

После родител 1 и родител 2, беше само прашање на време кога некој либтард ќе реши дека е време да се продолжи таа глупоќа со реименувањата и ловот на политички некоректни зборови - вештерки. А време е, доаѓа Q3.

Несомнено, први на ранг-листата „дрвачи“ се родителите кои постојано зборуваат за своите деца. Но, од гледна точка на урбаната и цивилизирана комуникација, постои уште еден посериозен грев заради кој уште за време на животот се оди директно во пеколот: зборување за домашни миленици.

Запомни дека 97 проценти од советиве се бескорисни. Прифаќај што ќе прифатиш, а другото фрли го во ѓубре.

Во нашите предлози за толковниот речник го има и терминот ороспија. Треба тоа машки да се издржи.

Благодариме за лојалноста кон нашата компанија. Запомнете дека вие одбравте да работите кај нас и ние сме тука да обезбедиме позитивно работно искуство. Затоа сите прашања, грижи, жалби, фрустрации, лутина, инсинуации, наводи, обвинувања, размислувања, депримираност и слично, треба да бидат упатени на друго место.

Се работи за едно од најуниверзалните правила во многу јазици кои некако природно ги почитуваме и без да знаеме за правилото. А „незнам“ и “сеуште“ никако да се научат.

Драги млади, колку и да се трудите....

Yahoo Answers e веќе само на read-only верзија (не можат да поставуваат нови прашања) а сајтот, после 15 години, дефинитивно ќе се гаси на 4 мај. И супер и штета, беше тоа чудесна ризница од глупи и преглупи прашања, што за тролање, што највистински.

Ташмајдан, Белград, 2 октомври 1971 година. Гостува автентична шпанска корида, присутни 5.000 луѓе во публика.

- Баба, не се чваркови туку кваркови. И не се кретени, туку протони.
-Тоа и викам, морони, протони, иста работа - одговори старата жена.

Како денес се развива една сосема вообичаена ситуација кога некаде ќе заврне снег, а некој ќе реши да направи Снешко.

Намачкајте едно лепче со паштета, турете од онаа домашната ракија која е одлична „за тие пари“ па да си кажеме нешто.

И така, јас наполнив петнаесет години без да имам какво било лично искуство со славната европска раса којашто во мојата детска глава веќе беше добила гуливеровски димензии… И би така, сè до оној ден кога мајка ми ритуално нè собра во трпезарија и со растреперен глас свечено ни најави: “На гости ни доаѓа Европа!”.

Под око ќе нè гледаа а и ние нив и сите ќе се правевме дека не го правиме тоа. Всушност, сите ги чекавме сентишите кога секој прав сплиќанец кој држи до себе, на избраничката на срцето свое, мрзливо ќе ѝ пријдеше и, како да не му е гајле, ќе кажеше: „Ќе играш?“ Потоа избраничката, правејќи се дека ѝ е уште помалку гајле, ќе кажеше „Е, ајде“.