Порака од една продадена душа

Можно е ние да имаме најмногу фрази поврзани со „продадена душа” по глава на жител. Што од македонштина, што од искуство, обично луѓе се расфрлаат со „се шитна”, „пушти го, одработува”, „платеник”, без да им текне дека тој некој таму „шитнат” си брка работа и само поради еден обичен сплет на околности, нив тоа не им се свиѓа.

И во свет така, само што е често за понаивни, па и пофини работи (во очите на обичниот Македонец, луѓето се шиткаат од политички причини и точка).

Ана Акана, која што еднаш нè учеше како да си ги завршуваме работите успешно и често мудрува на занимливи теми (како на пример, секс на прв дејт), има скоро два милиони следачи на Јутјуб, што веќе значи дека Јутјуб ѝ е работа. Покрај тоа, по професија е глумица и продуцент, па на нејзините видеа пристапува многу посериозно од снимање со светло од Ибеј и телефон. Кога спрема видео, доаѓа екипа од шминкер, фризер, тон мајстор, светло мајстор, директор на фотографија и тоа е процес што бара многу повеќе посветеност од снимање стори на Инстаграм.

Тие луѓе треба да се платат. И самата Ана Акана треба да заработи. Поради тоа, а и затоа што има доста влијателен канал, прави соработки со брендови (најчесто за дигитални услуги), кои ѝ ги спонзорираат видеата и она кажува по нешто за нив на крај.

И луѓето имаат проблем со тоа!

Иако уживаат во (бесплатната) забава што им ја нуди, им смета што на крај има спонзорирана порака и задолжително се расфрлаат со „you sold out”.

Односно, „се шитна.”

Едноставно, од некоја причина, очекуваат нејзината работа да биде платена со „внимание”, да му „припаѓа на народот”, а самата она да биде „глас на нејзината генерација.”

А стварно е глас. Ана Акана зборува за депресија, за самоубиство, за средување на животот, за мачки, за врски, за другарство, за заштитување себеси од вербални и физички напади. Понатаму, има комични скечеви, секојдневни приказни, обични размислувања, и сите тие му се добри на 'претплатникот', се додека не се потсети дека од неговото кликање - она заработува. 

Следи драматично кликање „икс” или уште подраматично затварање на лаптоп.

Веројатно е ред да се помириме дека луѓето никогаш нема да се разберат дека нешто што ти е забавно да го работиш - сепак можеш да го наплатиш. А ако не можеш да го наплатиш од нив, тогаш ќе најдеш начин да се оддржиш за да можеш и понатаму да го правиш. И плус, ако не им наплаќаш нив - не им должиш ништо.

9 февруари 2018 - 11:46