Побарувачката доживеа експлозија предизвикана од трендовите на здраво живеење и естетиката на социјалните мрежи, каде што мачата стана симбол на смиреност, чистота и дисциплиниран вкус. Но зад посакуваната (и толку многу фотографирана!) зелена пена се крие индустрија што едвај успева да ги задоволи новите навики на светот.
Производството на вистинска мача е исклучително прецизен процес. Листовите се одгледуваат во сенка, сушат, толчат и претвораат во фин прав со внимателна рачна работа што не може лесно да се автоматизира. Затоа, зголемувањето на побарувачката не значи дека производството може да се зголеми со иста брзина. Јапонија, како единствен значаен извор на висококвалитетна мача, има ограничени површини и сезонски услови што не дозволуваат експанзија без компромис со квалитетот.
Ова создаде нов феномен - хронични доцнења во испораките и дефицит на висококвалитетна мача. Некои компании воведоа ограничувања на количините по нарачка, додека други прибегнуваат кон мешање со поевтини зелени чаеви за да ги задоволат потребите на пазарот. Таа пракса, сè почесто присутна, ја замаглува границата меѓу автентичниот производ и комерцијалната имитација.
Во меѓувреме, мачата веќе одамна не е само чај. Таа е состојка во смутија, колачи, сладоледи и протеински напитоци, што ја трансформира нејзината културна смисла во тренд на глобалната потрошувачка. Пазарот реагира со контрадикторности: раст на популарноста, но и раст на измами, мешања и ценовни шокови.
Она што некогаш било дел од ритуал на внимателност и тишина, сега е дел од економија во трка - и тоа трка што ја претвора духовната традиција во најобичен производ со проблематична иднина.
