За време на неговото владеење, Фарук бил познат по луксузот и колекционерството - имал стотици автомобили, часовници и накит, како и импресивна лична библиотека. Неговата љубов кон материјалните задоволства често провоцирала критики во време кога египетското општество се соочувало со сиромаштија и политичка нестабилност.
Меѓу најпознатите приказни што го следат е онаа дека наводно му го украл џебниот часовник на Черчил - настан што никогаш не бил официјално потврден, но останал дел од неговата биографска митологија. Повеќе извори од тоа време спомнуваат дека Фарук имал навика да „позајмува“ предмети од своите гости, што му го донело прекарот „кралот џепарош“. По неговото симнување од престолот и протерувањето во Италија, египетските власти откриле огромна количина лични предмети и богатства во неговите палати. Некои медиуми тврделе дека меѓу нив имало и обемна колекција на еротски материјали - навод кој никогаш не бил потврден со официјални документи, но често се спомнува како симбол на неговото претерување.
Посебно внимание привлекла и шведската писателка Биргита Стенберг, која во своите мемоари опишува кратка афера со кралот во Рим. Го претставува како шармантен, но несмасен човек со слабост кон лоши шеги и скапи подароци. Раскажува дека ѝ подарил дијамантска алка пред нивната разделба, а на нејзината забелешка дека ќе му недостига, одговорил: „Мислиш ли дека нешто вредеше за да ти недостига?“
Иако многу детали од неговиот живот се потврдени од историчари, други остануваат само анегдоти. Фарук навистина бил познат по екстраваганција и политичка непредвидливост, но дел од приказните што го следат како инцидентот со часовникот и наводните кражби - најверојатно се резултат на неговата контроверзна репутација и љубовта на јавноста кон сензационализам.
Ама сепак, крал џепарош? Како да не се плетат приказни.
