- Тие што беа тинејџери во доцни ‘90-ти рани 2000-ти нема шанси да го имаат пропуштено: „Кршач на вилици“, во оригинал Jawbreaker, како оние огромни бонбони што се лижат сто години. Дали беше шарен психопатски трилер, или црна комедија не сме одлучиле, ама дека си доби свој култ и дека со носталгија помислуваме на него и времето со кое што дојде - да.
- Џуди Грир ја играше Ферн што стана Вајлет, па се повампири (не буквално). Сега за Вулчр расклопува детали за нејзината прва голема улога, што пак ѝ отвори пат до вечно чудни анти-хероини.
- „Чудно е. Сите беа како ‘Таа е вистинската‘ и ‘10 работи што ги мразам кај тебе'. А ние правевме чуден, раскалашен, претеран хорор филм. Бизарно беше да се читаат сценарија и да се оди на аудиции за филмови со средно школо после Jawbreaker, свесен дека сè друго ќе биде бледо во споредба со тој филм.“
- Естетиката на Вес Андерсон има влијание од различни жанрови, од хорор, до романса.
- Ретко кој режисер може да се пофали со инстант-препознатливост како Андерсон, па критичарите и публиката со години се прашуваат на што се должи тоа.
- На списокот се „Кој се плаши од Вирџинија Вулф“ и „Дипломец“. И е добар список за наслови што не сме ги начекале и за луѓе што не знаат веќе што да пуштат.
- Како што често бива со паразити, така и манипулаторите полека еволуираат и се адаптираат на сè посвесното опкружување.
- Во последно време, психологијата идентификува нови, порафинирани манипулативни тактики кај нарцисите и социопатите, затоа што, како што вика Ина, енергетски вампири се и имаат природен талент да се прилагодуваат како камелеони.
- Учат да глумат емпатија (без разлика што не се способни за емпатија), го рафинираат користењето на вината и срамот, преминуваат на нешто што се вика микрогаслајтинг и сместени се удобно на дигитални платформи за да саботираат. Темелно е објаснето. Чувајте се.
