Лицемерно ќе биде доколку јас како редовен месождер почнам да ви митингувам и да го тупам околу правата на животните, етиката на карниворството и да трубам слични евангелија по Моби. Затоа не се ни обидувам. Она што покушавам (извинете, ама ова не е србизам, туку чист даркопанчевизам) последните неколку години е да набавувам месо од помали фарми, домашно одгледано, растено во пристојни услови. Знам, цената е таа што е. Спијам ли помирно? Спијам.
Можеби на ова Славе Жижекот невротнично ќе се почеша по носот и ќе ми обруси: „Ова е капиталистичка финта и пазарен трик што го измислија злите капиталисти за да ги ослободат конзументите од грижа на совест. Први тоа го направија Старбакс, со својата кампања во која одделуваа 30% од профитот од секое кафе за да помогнат на земјите од трет свет. Така потрошувачот свесно ги подарува своите крваво заработени пари на корпорација, но барем се теши дека нешто помогнал!“
Во ред е Славче, тејќеризи, не сум ја Питерсон плачкото, можам да ти учукам една до две доколку претераш. Се шалам, се немам тепано од осмо. Факт е дека индустриското месо е тежок гумен бонбон. Последната декада се изнагледавме купишта видео записи од состојбите низ кланиците. Бљак у суперлатив. Истражувањата велат дека најзагрозена е живината. Да не навлегувам во детали, нема потреба. Во ред, да се вратиме на мојата потрошувачка кошничка.
Пред извесно време пазарив кокошка. Вистинска, растена у двор, со жолта кожа и бордо месо, ви текнува? Не, а? Инвазијата од бледи стекови по супермаркетските рафтови ни ја смени целосната перцепција за пилешкото. Епа, решив кокошката да ја расчленам на прости множители и притоа да ѝ ја оставам кожата. Армија баби ми аплаудираат од рајот, сигурен сум. Пилешки стек со крцкава кожа, пан-сетилен празник. Џусовите и бујонот ги искористив како одлична подлога за сос. За овие сочности во најава лефтерно скролнете надоле:
Играта ја отвараме со половина кило пилешки гради. Ужежуваме тава. Прво ги печеме од кај кожата, 4-5 минути, потоа ротираме 180 степени и уште 3-4 минути. Месото на страна, не го дираме веднаш. Во тавата имаме крцкави остатоци од кожата и малку сок од месото.
Оганот го намалуваме на тивко и додаваме мала коцка путер, 50-тина грама, да се растопи. Потоа додаваме еден ситно сецкан кромид и капери. Нека се пропржат 4-5 минути. Следува ладен туш со 250 милилитри пилешки бујон (или вода со пилешка коцка). Овде огнот го појачуваме на средно-јак. Бараме густина на сируп. За тоа би ни биле потребни 10-тина минути.
Финишираме со букет сецкан магдoнос и сок од пола лимон. Пилешкото го сецкаме на ленти и го додаваме во сосот. Боцкаме и уживаме до последен залак.
Кирил Стоименов - сениор кукурикач
