Малфати

Ако одамна не бевте правеле урнебес у кујната, вие сте на вистинското место. Денес ќе направиме Монт-Еверест од садови, но сето тоа со одличен повод: ќе припремаме малфати.

Што се малфатите?

Малфатите се џендер-флуидни убавици во светот на кнедлите: преелегантни за да бидат класифицирани во бандата ‘урнебес топки’, прекомплексни за да бидат сместени во категорија ‘њоки’. Зборот малфати значи ‘лошо направено’ што само по себе е апсурд бидејќи кога ќе ги вкусите ќе помислите дека ги има направено Џизас Крајстов, химселфно и персонално.

Од вовед куќа не се врти, затоа без да должам ќе пристапам кон чекор еден:

*Спанаќо-запржување: во тава со загреано масло пржиме пола кило спанаќ. Не бејби-спанаќ шо кошта како алтернатор за Волво, возрасен спанаќ, онаков крут, попајморнарски. Во тавата го зип-уваме, го топиме, да намали волумен и да се направи како туфка. Добиената туфка чекаме да се олади, ја сецираме со нож уздуж и попреко (за да се исецкаат дршките) и ја сместуваме во длабок сад.

*Гипсирање: во садот додаваме 400 грама рикота – урда за буржуи. Ако не сакате, не можете да најдете или ви е прескапо, најдете густа урда и направете ги со неа. Но, да напоменам дека нема да е тоа-тоа, затоа што урдата е далеку подоминантна на вкус од рикотата, која е речиси неутрална. Потоа рендаме 70 грама тврдо италијанско сирење, пармезан или грана падано. Може и пекорино.

Кршиме едно јајце, додаваме 250 грама брашно и гипсираме. Мешаме додека сите компоненти не се соединат. Бараме текстура која наликува на густа каша. Значи да не биде премногу ‘наѕидана’ ниту премногу течна. Смесата у фрижидер да одмори пола саат најмалку.

*Обликување: низ површината на голема плитка чинија сипаме пченкарно брашно или семолина, шо би рекла нашата Linkedin сфера. Со мокри раце ги обликуваме топките од смесата и ги поставуваме во чинијата. Потоа со отсечни напред-назад маневри ги роламе низ брашното.

*Варење & сос: откако сме утопчени, на две рингли симултано загреваме тенџере со вода и тава со масло. Во тавата додаваме доматен сос, сол, бибер, лук во прав и свеж босилек. Нека се крчка на тивок оган. Откако водата во тенџерето ќе зоврие, ги џакузираме милфатите и чекаме да испливаат на површина. Тогаш знаеме дека се веќе готови. Веднаш ги мигрираме во сосот да се натопат од таа патлиџанска лепота. И така сè до последната топка.

*Сервирање: Сервираме како Ноле у Австралија. Дрско, со многу изрендан пармезан. Боите на италијанското знаме галат по очи, додека аромите астрално проектираат низ други димензии. Комбинацијата од двете сетилни задоволства отвара нови портали и нè катапултира надвор од границите на овој едноличен свет.