Минатата година ја исправославивме халоуинската тиква (види Хелоуин за православни). МПЦ(цц) сѐ уште си спијат на ушите и немаат никакви намери да спонзорираат. Но ок, разбирливо, мењале фелни на возниот парк лани. Ммммда. Оваа година ја утнавме Ноќта на вештерките, па тиквата ќе ја посветиме на Попладнето на гурманките. Она што ќе го видите во продолжение е одлична алтернатива на здодевната (но сепак, превкусна) печена тиква со мед, цимет и ореви.
Ја шалтаме тиквата на солената страна од играта. Лезетски рецепт, без ич висење, готов во само неколку потези. Едино шо ви треба екстра е трпение. Саат и нешто ситно. Ама чим Пепелашка можела да чека до полноќ за кочиите да се претворат во тикви, можете и вие саат време за тиквата да се претвори во магија.
Иначе нема принц. Овој трик на спремање тиква прв пат го уочив и пробав у едно од оние Божиќни села во Виена. Гужвајќи се помеѓу толпата, лошата музика, мирисот на цимет и варено вино туба-трилитарка, налетав на еден штанд што изгледа малце поатрактивно од целата таа какофонично-блескава шампита. Позади тезгата беше еден чика со домаќински брк, придружен со две симпатични млади дами. Ваљда ќерки. Си личеа ептен. Како заев и мотика.
Она што ме застана таму беше мирисот на топен кашкавал. Но, тоа топено совршенство завшуваше во половина тиква. И туку ме касна змијата. Одма се деси нарачка. По инструкциите што им ги даде на девојките, заклучив дека се Французи. Веројатно и самиот марифет е француски. А можда и не е. Небитно. Го изуживав уз 2-3 коњака. Лепота.
А за и вие да го изуживате во 2,3 или повеќе аперитиви, нежно погалете го дисплејот нагоре:
Тиква. Една, ама ептен многу вредна. Ја преполовуваме. Јас најдов во форма на рагби топка, но обична тиква врши потполно исто работа. НАПОМЕНА: бидете претпазливи додека ја сечете тиквата на половина. Потребен ви е добро наострен нож и шоферска подлактица. Без нагли потези. Побарајте помош од пријател, шо би рекол Трендо своевремено. За да се деси пола-пола, без џокер. Фала публици.
Откако тиквата е преполовена, ги елиминираме семките. Испечете ги и искулирајте 3-4 пива како господа. Ги премачкуваме половинките со маслиново и ги праќаме у рерна загреана на 225 по Целзиусовиот брат. 45-50 минути, сѐ зависи од дебелината на ѕидовите од тиквата. Но, колкава и да е, мислам дека ова време е сосема доволно за да омекне.
Во меѓувреме спремаме сирења и кашкавали за топење. Јас играв вака: стара гауда, грана падано и едно старо холандско сирење, полномасно и веома безобразно. Комбинирајте и експериментирајте, но потрудетете се комбинациите да имаат некаква смисла. Предлог: плаво сирење/горгонзола, пармезан и некој наш мрсен кашкавал. Или жежено сирење. Сецкаме 40-50 грама од сите наши млечни претставници и избраници.
Откатко тиквата е омекната, ја вадиме, ги редиме сирењата и кашкавалите додаваме 100-150 мл бело винце, и гранче рузмарин.
Рерната ја намалуваме на 200 степени и печеме уште 15 минуити, или додека да се растопат сирењата. Диверзитетот од млечни вкусови во комбинација со овошните ноти од виното и рустичноста на рузмаринот испраќаат на трансцедентални аџилаци во центарот на амигдалата. Неверојатно добра фузија.
Во оваа втора тура печење, сечеме неколку кришки од омилениот леб и го праќаме на закрцкување. Врелите парчиња тиква ги оставаме 5-6 минути да оладат на собна температура. Знам, несрпливи сте, па затоа препорачувам мацнување со лепчето во топената перверзија. По 5-6 минути ги сечеме половинките тиква на парчиња. Опционално е додавањето сол, затоа што сирењата и кашкавалите треба да се доста солени. Нема шо да додадам. На здравје!
Кирил Стоименов - Милионер, у калории
