Ново од наш Крсте

Да е здрав и жив Ѓорѓија, од кога умре се изнаживеав

Истиот мелем глас кој го познавате, овојпат на еден драматичен текст на кој не може да се остане рамнодушен. Една зипувана македонска судбина, емоција до коска, да осетите како векови ви бучат низ дамарите. После сè, сфаќаме зошто Крсте го чувствуваме како многу наш. Затоа што е многу свој.

Да е здрав и жив

Да е здрав и жив Ѓорѓија
Од кога умре се изнаживеав
Мајка ми вели „ќерко покри се“
Татко ми вика „дај прибери се“
А душава ми врие, крвта блуд ми сонува
Врат, колено, папок – бакнеж посакува

Ова тело, овој здив
Во пранги железни беа заробени
Во стравови и гнев
Во завети ортодоксни
Дај допри ме, откорни ме
Олесни ме

Каков клетник беше о тој Ѓорѓија
Рака тешка – камен, душа тиранска
Го мразев како дише
Месо како прежива
Пијан дур ја пее онаа неговата:

„Црна се чума зададе
Там долу Македонија
Там долу Демир Капија“